Analitik eğitim felsefesi, eğitim felsefesinin ikinci türü ya da şeklini ifade eder. Söz konusu eğitim felsefesi, elbette klasik eğitim felsefesinin yaptığı gibi, eğitimle ilgili olarak normatif birtakım önermeler ortaya koymaz; eğitimin nasıl ve hangi amaçlara göre şekillendirilmesi, ne tür bir müfredat ile donatılması gerektiğini söylemez. O, kendi görevini bunun yerine bir analiz faaliyeti olarak algılar. Gerçekten de analitik eğitim felsefesi kendisini, en başta eğitim kavramı gelecek şekilde, öğretim, beyin yıkama benzeri eğitim kavramlarını analiz etme; “Konuları değil, çocukları öğretin!” benzeri sloganları açıklayıp aydınlığa kavuşturma; eğitim üzerinde düşünülürken kullanılan metafor veya modelleri açıklama; eğitimle ilgili birtakım sonuçlara ulaşma sürecinde, öğretmenler, eğitimciler veya yöneticiler tarafından kullanılan kavram, argüman ve yöntemleri analiz edip değerleme işiyle sınırlar.