Mutluluk etiğinin kurucusu, bütün bir Grek etiğinin yörüngesini belirlemiş düşünür olarak Sokrates’tir. O, insan hayatının, ahlaki yapıp etmelerinin nihai amacını, en yüksek iyiyi ifade edecek şekilde eudaimonia olarak tanımlamıştı. Eudaimonia Sokrates’ten sonra bütün Yunanlı düşünürler için ahlaki hayatın temel amacı yapıldı. Ondan çıkan bütün etik teoriler, sadece iki noktada farklılık gösterdiler. Bunlardan biri eudaimonia nın tanımlanması, diğeri de eudaimonia ya nasıl erişileceği hususuydu.