Locke insanla ilgili iç ve dış duyular olarak iki farklı durumdan söz ediyor. Işık dışardan karanlık kutuya girerek, aygıtın içinde görüntü oluşturur. Bu anlamda iki şeyden söz etmek gerekir; dışarısı ve içerisi. Dışarısı, karanlık kutunun önündeki nesnedir. İçerisi ise bu nesneden gelen ışık yoluyla karanlık kutu içinde oluşan görüntü- dür. Görüntü bize bu dışardaki dünyayı içeri alarak sunar. Karanlık kutu içinde oluşan görüntüyü yani iç durumu belirleyen iki şey vardır: İlki dışardaki nesnenin içinde bulunduğu koşullardır. Bunun kadar önemli olan ikinci şey ise karanlık kutu ve onu kullanan kişidir. Bu anlamda karanlık kutu, Locke’a göre bir hüküm verme rolüne sahiptir. Aygıt dışarıya karşı emreden konumundadır. Karanlık kutuyu kullanan kişi, dış dünyadaki dilediği şeyi içeriye alır, istemediğini içeri almaz yani görüntü alanı içine koymaz. İnsan gözü metaforu Descartes, ters çevirme ve ideoloji Marx ve Engels, bilincin odası ise Nietzsche'Nin kullanmış olduğu metaforlardır.