Vergi yargılamasının usule ilişkin öne çıkan bazı özellikleri vardır:

Bunlardan ilki, yazılılık ilkesidir. Buna göre vergi mahkemelerinde yazılı yargılama usulü uygulanır ve inceleme, evrak üzerinde yapılır (İYUK m.1). Duruşma yapılması istisnai nitelik taşır.
İkincisi, re’sen araştırma ilkesinin geçerli olmasıdır. Vergi yargısında hâkim, tarafların sunduğu delillerle bağlı değildir, bu yüzden re’sen araştırma yetkisine ve görevine sahiptir. İdari yargının tümünde, Danıştay, Bölge İdare Mahkemeleri ile idare ve vergi mahkemeleri, bakmakta oldukları davalara ait her çeşit incelemeleri kendiliklerinden yaparlar. Mahkemeler belirlenen süre içinde gerekli evrakın gönderilmesini ve her türlü bilgilerin verilmesini taraflardan ve ilgili diğer yerlerden isteyebilirler (İYUK m.20).
Üçüncüsü, re’sen araştırma ilkesiyle bağlantılı olarak delil serbestisidir. Vergi yargılamasında yemin ve vergiyi doğuran olayla tabii ve açık bağlantısı olmayan tanık beyanı haricinde her türlü delil serbestçe kullanılabilir (VUK m. 3-B). Bir uyuşmazlığın daha önceden belirlenmiş delillerle ispatı söz konusu değildir.
Dördüncüsü, kıyas yasağıdır. Vergilerin kanuniliği ilkesi gereği vergi uygulamasında olduğu gibi vergi yargılamasında da kıyas yasağı vardır.