1980’li yıllarda ulusların gerçek zenginliğinin insan kaynakları olduğu anlayışına dayanan ve bu kaynağın geliştirilmesinin önemini vurgulayan insani kalkınma yaklaşımı popüler olmaya başlamıştır. İnsanı merkez alan bu yaklaşımın temel parametreleri ise, ekonomik kalkınmanın yanında, yaşam kalitesinin iyileştirilmesi, iyi bir eğitimden geçmesi, sağlık hizmetlerine erişimin sağlanması ve uzun bir yaşam süresine sahip olunmasıdır. Dolayısıyla, ülkeler için önemli olan iktisadi büyüme değil, bu büyümenin kendi insanına nasıl yansıdığıdır.