Hindistan’ın toplumsal özellikleri açısından üzerinde durulması gereken unsurlardan biri ülkede hüküm süren kast sistemidir.  Kast terimi iki anlama karşılık gelmektedir. Bunlardan ilki, hiyerarşik olarak biçimlendirilmiş, akrabalık çevresinde oluşmuş meslek alanlarında (terziler, tacirler, işçiler gibi) yoğunlaşan sosyal gruplardır (Jatiler). İkinci anlamda kast daha çok sınıf benzeri büyük toplumsal grupları nitelemekte kullanılır (Varna). Bu anlamda kastlar dört temel grup ve ilave olarak "dokunulmazlar" olarak ifade edilen ötekileştirilmiş insanlardan oluşan karmaşık bir hiyerarşik yapıyı ifade etmektedir. Meslek alanları ile toplumsal hiyerarşi, kast sistemi sayesinde birbirlerine paralel olarak yapılandırılmış bulunmaktadırlar. Hangi jatilerin hangi varna içinde yer alacağı bellidir. Bu şekilde sosyal üstünlük ve ilişkiler, temiz olanlar ile kirliler arasındaki hiyerarşik konumlar, bir ekonomik bağımlılık ilişkisi içinde ülkede sürdürülebilmektedir. Konum yükseldikçe statü, ekonomik kaynaklar, fırsat yapısı genişlemekte; alt kastlara doğru ise daralmakta, bazı toplumsal gruplar için ise toplumun dışında tutulma, dışlanma söz konusu olmaktadır. Her kast ancak belli meslekleri yapabilmekte, belli yemekleri yiyebilmekte, belli bir tarzda giyinebilmekte ve kendi arasında evlenebilmektedir. Sırasıyla Brahminler (rahipler ve bilginler), Kshatriyalar (askerler ve yöneticiler), Vaişyalar (tacirler, toprak sahipleri ve çiftçiler) ve S¸udralar (işçiler, kirli işleri yapanlar) hiyerarşik kast gruplarını oluşturur. Dokunulmazların ise hiçbir hakları yoktur. 1950 yılında kast düzeni hukuken yasaklanmıştır.