Hindistan’ın toplumsal özellikleri açısından üzerinde durulması gereken diğer ayırt edici bir husus ülkede hüküm süren kast sistemidir. Meslek alanları ile toplumsal hiyerarşi, kast sistemi sayesinde birbirlerine paralel olarak yapılandırılmış bulunmaktadırlar. Bu şekilde sosyal üstünlük ve ilişkiler, temiz olanlar ile kirliler arasındaki hiyerarşik konumlar, bir ekonomik bağımlılık ilişkisi içinde ülkede sürdürülebilmektedir. Konum yükseldikçe statü, ekonomik kaynaklar, fırsat yapısı genişlemekte; alt kastlara doğru ise daralmakta, bazı toplumsal gruplar için ise toplumun dışında tutulma, dışlanma söz konusu olmaktadır. Her kast ancak belli meslekleri yapabilmekte, belli yemekleri yiyebilmekte, belli bir tarzda giyinebilmekte ve kendi arasında evlenebilmektedir. Sırasıyla Brahminler (rahipler ve bilginler), Kshatriyalar (askerler ve yöneticiler), Vaişyalar (tacirler, toprak sahipleri ve çiftçiler) ve Şudralar (işçiler, kirli işleri yapanlar) hiyerarşik kast gruplarını oluşturur. “Dokunulmazlar”ın ise hiçbir hakları yoktur. Kast sisteminin en altında yer alan dokunulmazlar, izole biçimde yaşamaya zorlanmışlar ve üst kastlarla temasları en aza indirilmeye çalışılmıştır. 1950 yılında kast düzeni hukuken yasaklanmıştır. Ancak kırsal kesimde sosyal ilişkileri belirleyen normları hâlâ şekillendirmektedir. Kentlerde kast düzeninin anlamını yitirdiği iddia edilse de araştırmalar hizmet alımında, mesleki dağılımda, sosyal seremonilerde, özellikle lokanta ve benzeri sosyal tesislerde kast sisteminin sürdüğünü gösteren uygulama ve ayrımların söz konusu olduğunu belirtmektedirler.