Bitmişlik, durum ya da olayların bütünlüğünü, bir kez olduğunu ve tamlığını; bitmemişlik ise durum ya da olayların parçalandığını ve yalnızca bir bölümünün devam etmekte ya da sık sık yinelenmekte olduğunu gösteren bakış açısının dilbilgisel karşılığıdır. Bitmemişlik görüntüsünün bu iki alt ulamı sırasıyla ilerlemeli görünüş ve alışkanlık görünüşü olarak adlandırılır. Bir diğer görünüş ulamı tamamlık (bitmiş) görünüşüdür. Genel olarak iki zaman noktası arasında bağ kuran bir ulam olarak tanımlanır. Örneğin, Ecem eve git-ti tümcesi iki farklı şekilde ele alınabilir. Ecem nerede? Sorusunun yanıtı olarak bitmişlik, Ecem’le görüşebilir miyim? Sorusunun yanıtı olarak tamamlık (bitmiş) görünüşünü içerir. Ecem’in gitmesinin sonucu, olay yerinde bulunmaması ve görüşmenin bu yüzden olamayacağıdır. İşte tamamlık görünüşü bu sonuç ile bu sonucu doğuran eylem (Ecem’ in gitmesi) arasında bağ kurma görevini yerine getirir. A şıkkı zaman çekimi, E şıkkı ise kip çekimi olduğu için yanlıştır.