Haklar Yaklaşımı: Bireyselcilik yaklaşımı olarak da anılan bu yaklaşımın temel sorusu, “nelere hakkım var?”dır. İnsanların sahip oldukları haklar kapsamında; özgürlük hakları ve refah haklarından söz edilir. İfade özgürlüğü, seyahat özgürlüğü ilk gruba; mülkiyet, beslenme hakkı, sağlık hizmeti-sağlığı koruma hakkı ikinci gruba örnek olarak verilebilir. İlk grupta söz konusu haklara, toplumun öteki bireylerinin müdahale etmemeleri beklenirken diğerinde ise toplumun öteki bireylerinin katılımı ve çabası gereklidir. Thomas Hobbes (1588-1679)’a göre, her ahlak ve hukuk düzeninin temel amacı toplumda barışın kurulmasıdır. Deneysel gerçeklere dayalı ahlakı savunan Hobbes, barışın oluşması için insanların kendisi için hak gördüğü şeyleri başkalarına da tanıması; başkalarına karşı kendi özgürlüğünü, onlardan beklediği ölçüde sınırlaması gerekir. Bir etik yaklaşımı olarak haklar kuramına göre, etik olan karar ya da eylem, onlardan etkilenen insanların haklarını en iyi koruyandır. Bu haklar ve özgürlükler Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nde yer alan haklardır. Yönetsel karar ve davranışlarda, özellikle yaşam ve güvenlik, gizlilik, doğ- ruluk, vicdan özgürlüğü, konuşma özgürlüğü, özel mülkiyet gibi haklar önemlidir. Etik kararlar almak için yöneticilerin diğerlerinin temel haklarını engellemekten kaçınmaları gerekir. Bu bağlamda çalışanların ne konuştuklarını gizlice dinlemek, onların gizlilik hakkını ihlal etmektir. İş yerinde cinsel taciz, kişinin ahlaki normlarını ihlal ettiği için etik değildir. Şirketindeki yolsuzlukları kamuoyuna duyuran kişileri desteklemek, konuşma özgürlüğü hakkını desteklemek anlamını taşır. Bu yaklaşımın faydacılık yaklaşımından ayrıldığı temel nokta, etik kararlarda toplumun değil, bireyin odak noktada olmasıdır. Faydacılık yaklaşımında bireysel haklar, toplumun refahına göre ikinci planda dikkate alınır.