Bütünleşik sosyal sözleşme kuramı, iki “sözleşme”nin entegrasyonuna dayanır. Bunlardan ilki, iktisadi birimler ya da üyeler arasındaki genel sosyal sözleşmedir. Diğeri ise bir topluluğun üyeleri arasındaki daha spesifik bir sosyal sözleşmedir. Genel sosyal sözleşme, iş yapmanın temel kurallarını belirler. Spesifik bir topluluğa ait sosyal sözleşme ise kabul edilebilir davranış biçimlerini kapsar. Örneğin, Türkiye’den bir işletmenin Romanya’nın bir şehrinde yeni bir fabrika kurduğunu varsayalım. Bu fabrikadaki çalışanlara ne kadar ücret ödeneceği kararı, bütünleşik sosyal sözleşme kuramına göre, orada yaşayanların mevcut ücret düzeyleri baz alınarak verilmelidir. İş etiğine bu tarz yaklaşımın diğer yaklaşımlardan farkı, yöneticilere hangi karar ve eylemlerin doğru, hangi karar ve eylemlerin yanlış olduğunu ayırt etmede endüstriler ve şirketler içinde var olan etik normları dikkate almalarını önermesidir.