Türkiye’de dış̧ aktif turizmin gelişmesine yol açan iç faktörler şu şekildedir: 1980’den sonra sosyal ve politik istikrarın sağlanmış̧ olması; Türkiye’nin sahip olduğu doğal (sahil şeridi, deniz ve sıcak iklim), tarihî ve sosyo-kültürel çekiciliklerin varlığı; Ekonomi politikasının ithal ikameci sanayileşmeden ihracata dayalı büyüme modeline dönüşmesi ve turizmin stratejik bir ihracat sektörü olarak belirlenmesi; Tarih-kültür turizmi yerine kitle deniz turizmine yönelme ve odaklanma; Kamunun turizm gelişimine aktif olarak aşağıdaki biçimlerde katılımı Turizm Bankasının aktif hâle gelmesi ve örnek turistik tesisler kurarak bunları işletmesi ve turistik tesis yapacaklara düşük faizli ve uygun vadeli (15 ve 20 yıl süreli) turizm kredileri sağlaması; Türkiye’de tatil fiyatlarının Akdeniz ve Avrupa’daki diğer destinasyonlara kıyasla düşüklüğü; Türk lirasının devalüasyonu (1980 yılında %32 oranında, 1994 yılında %51 oranında ve 2001 yılında %28.4 oranında) ve yabancı paralar karşısında değer kaybetmesi; 1983 yılında çıkarılan Sivil Havacılık Kanunu ile hava ulaşımında liberalleşmenin sağlanması ve hava ulaştırmasının rekabete açılması; Dinamik özel sektörün mevcut olmasıdır.