Tur­izm­i etki­leyen turi­stik faktörler: Tur­ist sayısı ve türü,  demografi­, ulaşım, desti­nasyonda kalma süresi­, geliş ve gi­dişleri­n ki­tle hali­nde olması,  yerel halkla bağlantılar, etn­ik ve ırksal özelli­kler, ekonomi­k özelli­kler, seçi­len aktiviteler, yerel di­l ve aksanları konuşabi­lme kapas­ites­i.

Sigorta primleri. seyahat endüstrisi harcama alanlarındandır.

Türkiye’de dış̧ aktif turizmin gelişmesine yol açan iç faktörler şu şekildedir: 1980’den sonra sosyal ve politik istikrarın sağlanmış̧ olması; Türkiye’nin sahip olduğu doğal (sahil şeridi, deniz ve sıcak iklim), tarihî ve sosyo-kültürel çekiciliklerin varlığı; Ekonomi politikasının ithal ikameci sanayileşmeden ihracata dayalı büyüme modeline dönüşmesi ve turizmin stratejik bir ihracat sektörü olarak belirlenmesi; Tarih-kültür turizmi yerine kitle deniz turizmine yönelme ve odaklanma; Kamunun turizm gelişimine aktif olarak aşağıdaki biçimlerde katılımı Turizm Bankasının aktif hâle gelmesi ve örnek turistik tesisler kurarak bunları işletmesi ve turistik tesis yapacaklara düşük faizli ve uygun vadeli (15 ve 20 yıl süreli) turizm kredileri sağlaması; Türkiye’de tatil fiyatlarının Akdeniz ve Avrupa’daki diğer destinasyonlara kıyasla düşüklüğü; Türk lirasının devalüasyonu (1980 yılında %32 oranında, 1994 yılında %51 oranında ve 2001 yılında %28.4 oranında) ve yabancı paralar karşısında değer kaybetmesi; 1983 yılında çıkarılan Sivil Havacılık Kanunu ile hava ulaşımında liberalleşmenin sağlanması ve hava ulaştırmasının rekabete açılması; Dinamik özel sektörün mevcut olmasıdır.

Bazı yazarlar turizm ürününün tiplerini belirlemek için “kaynağa dayalı” ve “kullanıma dönük” deyimlerini kullanmışlardır. Kaynağa dayalı ürünler doğa tarafından ya da geçmişteki uygarlıklar tarafından yaratılan eşsiz çekicilikler olarak kabul edilirken (tarihsel eserler, kültürel miras), kullanıma dönük ürünler turistle- rin kullanımı için özel olarak oluşturulmuş ve nispeten daha geniş bir alana yayılmış olan ürünlerdir (alt ve üstyapı olanakları, sektörde üretilen ürünler gibi).

 Dünya Turizm Örgütüne göre yabancılar, mürettebat, başka ülkede ikamet eden vatandaş, mürettebat ve günübirlikçiler turizm istatistiklerine dahil olurlar . 

Net seyahat eğilimi, belirli bir zaman süresi içinde-genellikle 1 yıl-nüfusun yılda en az bir kez seyahate katılmış olan kesimini ifade eder. Diğer bir deyimle, toplum içinde seyahate katılım sayısını ölçen bir göstergedir. Dış seyahat eğilimi ise, bir toplumun seyahat eğilimi, o ülkenin uluslararası seyahatlere ne ölçüde katıldığının ve özellikle fiili talebin ölçülmesi konusunda en fazla kullanılan göstergedir. Toplam seyahat eğilimi, ülkede toplam seyahat sayısının nüfusa göre yüzdesi olarak hesaplanması ile bulunur. Bir toplumun seyahat sıklığı, o toplumun seyahat alışkanlığının ve uluslararası turizme katkısının da önemli bir göstergesidir. Ülkenin seyahat üretme indeksi ise, bir ülkenin kendi nüfusuna oranla dünya turizmine yapmış olduğu katkıyı hesaplamak için kullanılır.

Turizm planlaması bir bölgenin turizm geleceğini, o geleceğe ulaşmak için yapması gerekenleri, hedeflerini ve bu hedeflere ulaşmak için neyin, ne zaman, nerede, nasıl, neden ve kim (5 N, 1 K) tarafından yapılacağına karar verme süreci olarak değerlendirilebilir. Ateş (2010)’a göre, turizm sektörünün planlanmasını gerektiren başlıca nedenler aşağıdaki gibi sıralanabilir;

-Turizm sektörüne kamu yönetimi tarafından yapılacak müdahaleleri düzenlemek

-Çevresel faktörlerin değişimini tahmin ederek gerekli tedbirleri almak,

-Hedeflerin ve kaynak kullanımındaki önceliklerin doğru biçimde tespit edilmesi ve turizmin alt yapı finansman ihtiyacının belirlenmesi,

-Turizmin ilişkili olduğu diğer sektörlerle koordinasyonu sağlayıcı tedbirler belirlemek,

-Turizm arz ve talep tahminlerini yaparak, gerekli önlemleri almak.

Turist tatminini artırmak: 1. Bölge halkı ile turistler arasında iyi ilişkileri güçlendirmek: a)  Bölgesel halkı turizmin önemi konusunda eğitmek ve turistlere birer konuk olarak davranmalarını sağlamak, b)  Turistleri bölgesel değerleri ve gelenekleri anlamaları için eğitmek; 2. Turistlere verilen mal ve hizmetlerin kalitesini ve fiyatını kontrol etmek: a) Turizm hizmetleri için sertifikasyon ya da kalite kontrolü sistemi kurmak

Grand Tour seyahatlerinin asıl sebebi siyasal olup, kültürel yönü de bulunmaktaydı.

Seyahatler XVII. ve XVIII. yy da gerçekleşmiştir.

Doğru cevap D seçeneğidir. Destinasyon Faktörleri:

• Yerel ekonomik durum
• Ekonominin çeşitlendirilmesi
• Yerel halkın turizme dâhil olma düzeyi ve
yerel turizm liderlerinin tutumu
• Turizm gelişiminin mekânsal/alansal özellikleri
• Ev sahibi toplum kültüründeki canlılık
• Toplumda istikrarlı yaşam geçmişi
• Turizmin gelişme hızı
• Turist tarafından kullanılan çevrenin
hassaslığı (kırılganlığı)
• Toplu taşıma(kamu taşımacılığı) seçenekleri

Türkiye topraklarında ilk ve ortaçağda turizm faaliyeti kapsamında değerlendirebileceğimiz sosyal hareketliliğin temel sebepleri ticaret (iş) yapmak, şifa bulmak, spor ve gösteri etkinliklerini seyretmek ve kutsal yerleri (tapınakları) ziyaret etmek olmuştur. 

Seyahat ve turizmin dünya ekonomisine katkısı küresel hasılanın % 9,5’una ulaşmıştır (yaklaşık 7 trilyon dolar).

Doxey’nin Irridex Modeli’ne göre (1976) turizme

karşı yerel halkın tepkisi zaman içinde değişmektedir. Bu tepki yerel halkın turizmi algılama şekline göre ortaya çıkmakta ve dört ayrı aşamada ifade edilmektedir. Bunlar coşku(euphoria), ilgisizlik-soğukluk (apathy), kızgınlık (irritation) ve düşmanlık (antagonism) şeklinde ifade edilmektedir

Bölgede çevreye zarar vermeyecek şekilde turizmin sosyo-ekonomik gelişmeye katkısını arttırmak: 1. Yerli turist sayısını, gecelemelerini ve harcamalarını arttırmak; 2. Bölge halkı için rekreasyon olanaklarını geliştirmek ve sürdürmek; 3. Bölge halkı için turizmle ilgili istihdam ve gelir artışı sağlamak: a)  Turizm ile diğer sektörler arasında bağlantıları geliştirmek, b)  Ekonominin küçük ölçekli unsurlarına yardım etmek; 4. Turizmin çevre üzerindeki potansiyel ya da mevcut etkisini kontrol etmek: a)  Arazi kullanım planını da kapsayan planlar hazırlamak, b)  Turizm endüstrisi ile ilgili bölgesel kalkınma için eğitim sağlamak.

Turizm diğer endüstrilerin kullanamadığı manzara, kültür, yaşam tarzı, tarih ve gelenekler gibi toplumsal girdileri ekonomik girdilere dönüştürür. Ormanlar ise turizm endüstrisinin ekonomik faaliyet olarak yararlandığı doğal kaynaklardandır.

Bölgesel turizm planlaması sürecinin karar verme aşamasında yapılması gerekenler; Bölgenin turizm amaçlarının belirlenmesi, bölgenin turizm politikalarının belirlenmesi, bölgenin turizm stratejilerinin belirlenmesi, uygulama planlarının belirlenmesi.

Türkiye’ye Gelen Uluslararası Ziyaretçilerin Milliyetlerine Göre Dağılımı: Yurtdışındaki Türk Vatandaşları 4.480.576 kişi, Almanya’dan  4.349.969, Rusya Federasyonu’ndan 3.451.749, İngiltere’den 2.098.621, Gürcistan’dan 1.718.167, Bulgaristan’dan 1.609.660, İran’dan 1.452.258, Hollanda’dan 1.019.329, Fransa’dan 856.077, Yunanistan 807.524, ABD 740.755, İtalya 640.595, Azerbaycan 590.321, İsveç 541.267, Ukrayna 538.337, Belçika 499.674, Avusturya 408.021 ve diğer ülkelerden 11.404.149 kişi olmak üzere toplamda 41.415.070 kişi ülkemizi uluslararası bir şekilde ziyaret etmiştir.

Dolayısıyla Anadolu (güneşin doğduğu yer) tarih boyunca sosyal hareketliliğin yoğun olduğu bir coğrafya olmuştur.

Turizmin olumlu sosyo kültürel etkileri: Yerel halkın kültürel kimliğini koruma, yaşam kalitesini arttırır, değer ve geleneklerde olumlu gelişme, kültürel değişimi teşvik, farklı kültürleri anlamayı geliştirme, yerel halkın kültürel kimliğini koruma, tarihsel/kültürel gösterilere olan talepte artma, sosyal farklılıkları tolare etmede gelişme, psikolojik ihtiyaçları tatmin.