Doxey’nin Irridex Modeli’ne göre (1976) turizme karşı yerel halkın tepkisi zaman içinde değişmektedir. Bu tepki yerel halkın turizmi algılama şekline göre ortaya çıkmakta ve dört ayrı aşamada ifade edilmektedir. Bunlar coşku (euphoria), ilgisizlik-soğukluk (apathy), kızgınlık (irritation) ve düşmanlık (antagonism) şeklinde ifade edilmektedir. Birinci aşamada turistlerin bölgeye gelmeye başlamaları ile yerel halkın yüksek beklentilere sahip olduğu dönemdir ve yerel halk oldukça mutludur. İkinci aşamada bölge turizme açılmış ve turist sayısı artmıştır fakat bu aşamada toplumdaki coşku yerini ilgisizliğe ve soğukluğa bırakmıştır. Üçüncü aşamada artan turizm talebini karşılama çalışmaları ile destinasyon büyük ölçüde değişime uğramış, çevre bozulmuş ve yaşam kalitesi olumsuz olmaya başlamıştır ve bu gelişmelerden turizm ve turistler sorumlu tutulmaya başlanmıştır. Dördüncü ve son aşamada turizme ve turistlere karşı başta hissedilen coşku düşmanlığa dönüşmüştür