Ihlamur (Tilia)
Ebegümecigiller (Malvaceae) ailesinin, ıhlamurgiller (Tiliaceae) alt ailesinden 20-30 m’ye kadar boylanabilen, geniş yapraklı, kışın yapraklarını döken ağaç türleridir. 25 kadar türü bulunan ıhlamurun Türkiye’de yetişen türleri; gümüş ıhlamur (Tilia tomentosa), büyük yapraklı ıhlamur (Tilia platyphyllos) ve Kafkas ıhlamurudur (Tilia rubra). Ana vatanı Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya’dır. Bir ılıman iklim ağacı olan ıhlamur, güneşi sever, ancak yarı gölgeye de dayanıklıdır. Yarı nemli, ya da vejetasyon devresinde sık sulanan topraklarda yetişir. Kuraklığa da dayanıklıdır. Türkiye’de çok geniş bir yayılış alanı vardır.
Marmara, Batı Karadeniz, Orta Toroslar ve Kuzey Anadolu’da yayılış gösterir. Özellikle
kuzey ve batı bölgelerimizdeki ormanlarda sık rastlanır. Ormanlarda doğal olarak bulunan ağaçlardan başka, park ve bahçelerde süs ağacı olarak da yetiştirilmektedir. Bazı yörelerde felenbur ve süğnük şeklinde de adlandırılır. Büyüklüğü 5-10 cm arasında değişen yaprakları genellikle yürek şeklinde ve çarpık, kenarları dişli ve uzun saplıdır. Sarkık çiçek demetleri sarımsı bir renge ve karakteristik bir kokuya sahiptir. Çok geç açan bu çiçekler haziran-temmuz aylarında kurutularak çay gibi içilir. Çiçeklerin bileşiminde; uçucu yağ, manganez, tanen, ossidaz, saponin, glusid, strol ve C vitamini vardır. Türkiye’de en çok, Doğu Marmara ve Batı Karadeniz bölgelerinde ıhlamur yetiştiriciliği yapılır. Türkiye toplam üretimi yıllar arasında çok büyük farklılıklar oluşturmaktadır. Öyle ki 3-5 ton üretildiği yıllar olduğu gibi 200 tona yaklaşan yıllarda vardır. Uzun yıllar ortalaması 30 ton kadardır. Bunun önemli bir miktarı ihraç edilmektedir. Ancak üretimin az olduğu yıllarda ithalat ihracatın önüne geçmektedir.