Kademeli ayrımcılık modeli Almanya, Avusturya ve İsviçre gibi Batı Avrupa’da ilk misafir işçi getiren ülkelerde uygulanmaktadır. Kademeli ayrımcılık, ulusun hakim tanımının doğum ve soy birliğine dayandığı ülkelerde bulunmaktadır. Kan bağı esasına dayalı oldukça kapalı bir vatandaşlık anlayışına sahip olan (ius sanguinis) ve etnisist duyguların güçlü olduğu Almanya’da bu kültürelci bakış oldukça yaygındır. Bu modelde, baskın grup, göçmenleri ve onların çocuklarını sahip oldukları kültürel farklılıklardan dolayı ulusun üyeleri olarak kabul etmekte gönülsüzdür. Bu gönülsüzlük, dışlayıcı göçmen politikaları (özellikle aile birleşmelerinin kısıtlanması ve güvenli oturma statüsü verilmesinin reddi), vatandaşlığa kabul kurallarının kısıtlı olmasıyla sonuçlanır. Bu tür ülkeler bir göçmen ülkesi olduklarını asla kabul etmek istemezler. Kademeli ayrımcılık, göçmenlerin toplumun belli alanlarına (örneğin, emek piyasasına) dâhil edilip, diğer alanlarına (sosyal yardım sistemi, vatandaşlık ve siyasal katılım gibi) erişimlerinin reddedilmesi anlamına gelir.