Kendi etnik toplulukları tarafından sunulan sosyal sermaye, göçmenlerin iş gücü piyasasına girişte karşılarına çıkan engelleri aşmalarına ve çeşitli deneyimler kazanmalarına yardımcı olmaktadır. Bu bakış açısı “aracı azınlıklar teorisi” olarak da adlandırılmaktadır. Bu kurama göre, bir etnik göçmen grubun ekonominin belli bir dalında uzmanlaşması, çoğunluk grubun içerisindeki sosyal ve ekonomik konumunu iyileştirmesi için başarılı bir stratejidir (Bonacich, 1980; aktaran Schmitdke, 2011). Buna göre, etnik niş piyasası göçmenleri çalıştırarak onlara sosyal ve ekonomik bazı fırsatlar sunarak göçmenler ve ev sahibi toplum arasında bir köprü görevi görmektedir. Bu bakış açısına göre, etnik niş ekonomileri kendi göçmenlerine iş fırsatları ve sosyal imkânlar sunarak göçmenlerin tümüyle toplumdan dışlanmasını ve marjinalleşmesini önlemiş olmaktadır.