Talep yönünden ise, göç alan pek çok ülkede göçmen işçilere duyulan ihtiyacın önemine dikkat çekilmektedir. Bazı Avrupa ülkeleri yabancı işgücünü yeniden eğiterek (iş eğitimi), ithalata rakip (ithal ikameci) endüstriler ile hizmet sektöründe söz konusu olan işgücü açığını geleneksel şekilde karşılamışlardır. Bu durum, özellikle işgücü kıtlığının (açığının), başka bir deyimle emek arzındaki daralmanın yaygın şekilde yaşandığı 1950’lerin ortalarından 1970’li yılların başlarına dek görülmüş, Almanya, Fransa ve İngiltere gibi ülkeler, göçü arttırmaya yönelik özendirici politikaları aktif olarak uygulamışlardır.