Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllarda ise ülkenin içinde bulunduğu şartlar nedeniyle ilköğretime öncelik verilmesi gerektiğinden okulöncesi eğitim kurumlarının sayısında bir artış görülmemektedir. Okulöncesi dönem eğitimi ailelerin ve yerel yönetimlerin sorumluluğuna bırakılmıştır. 1927-1928’de İstanbul’da iki yıllık eğitim veren Anaokulu öğretmeni yetiştiren bir okul açılmıştır. 1930-1931’de bu okullar kız teknik okullarına nakledilmiş ve 1933 yılında da kapatılmıştır. 1953’de V. Milli Eğitim şurası kararlarıyla kapanan okullar yeniden açılmıştır. Okulöncesi eğitim resmi ve resmi olmayan (özel teşebbüs) kurumlara bırakılmıştır. 1974’teki IX. Milli Eğitim şurası, okulöncesi eğitimin amaç ve görevlerini, Milli eğitimin genel amaç ve ilkelerine uygun olarak yeniden belirlemiştir. 1981’de gerçekleşen X. Milli Eğitim şurasında okulöncesi programı daha önceki şuralarda görülmediği şekliyle ayrıntılı olarak değerlendirilmiştir. 1993’deki XIV. Milli Eğitim şurasında, okulöncesi eğitimin tanımı, kapsamı, önemi gibi konular detaylı bir şekilde ele alınmış ve okulöncesi eğitimin yaygınlaştırılması, öğretmen yetiştirme ve isdihdam gibi konularda, okul öncesi eğitim modelleri alt komisyonları oluşturularak çalışmalar yapılmış ve kararlar alınmıştır. 1996’daki XV. Eğitim şurasında okulöncesi eğitimin gelecek zaman içinde 2 yılının zorunlu eğitim kapsamına alınması konusunda önemli bir karar çıkmıştır.