1974’teki IX. Milli Eğitim Şurası, okulöncesi eğitimin amaç ve görevlerini, Milli eğitimin genel amaç ve ilkelerine uygun olarak yeniden belirlemiştir.

Bir rengin tonu, rengin koyu ve açık değerleridir.

Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllarda ise ülkenin içinde bulunduğu şartlar nedeniyle ilköğretime öncelik verilmesi gerektiğinden okulöncesi eğitim kurumlarının sayısında bir artış görülmemektedir. Okulöncesi dönem eğitimi ailelerin ve yerel yönetimlerin sorumluluğuna bırakılmıştır. 1927-1928’de İstanbul’da iki yıllık eğitim veren Anaokulu öğretmeni yetiştiren bir okul açılmıştır. 1930-1931’de bu okullar kız teknik okullarına nakledilmiş ve 1933 yılında da kapatılmıştır. 1953’de V. Milli Eğitim şurası kararlarıyla kapanan okullar yeniden açılmıştır. Okulöncesi eğitim resmi ve resmi olmayan (özel teşebbüs) kurumlara bırakılmıştır. 1974’teki IX. Milli Eğitim şurası, okulöncesi eğitimin amaç ve görevlerini, Milli eğitimin genel amaç ve ilkelerine uygun olarak yeniden belirlemiştir. 1981’de gerçekleşen X. Milli Eğitim şurasında okulöncesi programı daha önceki şuralarda görülmediği şekliyle ayrıntılı olarak değerlendirilmiştir. 1993’deki XIV. Milli Eğitim şurasında, okulöncesi eğitimin tanımı, kapsamı, önemi gibi konular detaylı bir şekilde ele alınmış ve okulöncesi eğitimin yaygınlaştırılması, öğretmen yetiştirme ve isdihdam gibi konularda, okul öncesi eğitim modelleri alt komisyonları oluşturularak çalışmalar yapılmış ve kararlar alınmıştır. 1996’daki XV. Eğitim şurasında okulöncesi eğitimin gelecek zaman içinde 2 yılının zorunlu eğitim kapsamına alınması konusunda önemli bir karar çıkmıştır.

Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllarda ise ülkenin içinde bulunduğu şartlar nedeniyle ilköğretime öncelik verilmesi gerektiğinden okulöncesi eğitim kurumlarının sayısında bir artış görülmemektedir. Okulöncesi dönem eğitimi ailelerin ve yerel yönetimlerin sorumluluğuna bırakılmıştır. 1927-1928’de İstanbul’da iki yıllık eğitim veren Anaokulu öğretmeni yetiştiren bir okul açılmıştır. 1930-1931’de bu okullar kız teknik okullarına nakledilmiş ve 1933 yılında da kapatılmıştır.

Konuyu verirken “Şunu çizin veya bunu yapın, boyayın” yerine, konuyu öyküleştirerek, oyunlaştırarak-dramatize ederek ilginç, çekici bir anlatım dili oluşturulabilir.

Eisner’e göre okul programları çocukların sanat hakkında ve sanat yoluyla sanat üzerinde akıllıca düşünmelerini sağlamalıdır. İnsanın duyularla başlayan sanatı öğrenme serüveni, nitelikli ayrımsama, bu yolla deneyim kazanma, düşlem, hatırlama ve yaratma ile sürer.

Okulöncesi görsel sanatlar eğitimi öğrencilerin sosyal duygusal, fiziksel, bilişsel ve dil gelişim alanlarına katkı sağlamaktadır.

Araştırma, keşfetme ve alternatif çözüm yolları üretme becerisini geliştirebilme yeterlilikler ile ilgilidir. Diğer maddeler is performans göstergelerindendir.

Çocukların hareketleri ile kağıt üzerine yaptıkları karalamalar arasındaki ilişkiyi keşfetmeleri uzun sürmez. Hareketleri ile karalamalar arasındaki bağlantıyı keşfetmeye başladıklarında “kontrollü” karalamalar yapmaya başlarlar.

Okulöncesinde görsel sanatlar eğitimi, hem öğretmenlerin çocukları tanımalarını sağlayan bir süreç olduğu için hem de çok yönlü gelişimlerine olanak tanıdığı için son derece önemlidir. Bireyler Fiziksel olarak dünyaya geldikleri andan itibaren eğitimin sürdürülebilirliği doğrultusunda okul ve dahil oldukları toplum gereklilikleri ile bir gelişim süreci gerçekleştirmektedirler. Bu gelişim Fiziksel, sosyal/duygusal, bilişsel ve zihinsel olarak belirlenmekte ve bireysel farklılıklar doğrultusunda kişiden kişiye farklılıklar da gösterebilmektedir. Çocuk gelişiminin genel özellikleri şu şekilde açıklanmaktadır:
- Sosyal duygusal gelişim 
- Fiziksel gelişim 
- Bilişsel gelişim
- Dil gelişimi

Sanat eğitiminde ortaya çıkan yeni yönelimlerin temeli, günümüz yaşam koşullarını önemli ölçüde etkileyen bir akım olan postmodernizmdir. Sanayi sonrası toplumu ifade eden ve yeni bir çağı temsil eden postmodernizm, kültürel açıdan yeni biçimsel özelliklere, yeni bir toplumsal yaşam tipine ve yeni bir ekonomik düzene işaret eden bir dönemdir.

Okulöncesi dönem insan yaşamının temelini oluşturur. Bu dönem eğitiminde aile en önde gelen kurum olmakla birlikte, okulöncesi kurumlar çocukların yaşamında önemli bir yere sahiptir. Burada verilen eğitim ile çocukların; psikomotor, sosyal-duygusal, dil gelişimlerinin desteklenerek, öz bakım becerilerinin kazandırılması ve ilköğretime hazır bulunuşluklarının sağlanması amaçlanmaktadır.

Okulöncesinde sanat eğitimi programlarında, basitten karmaşığa doğru bir öğrenme süreci gerçekleştirilmektedir. 

Okulöncesi dönem insan yaşamının temelini oluşturur. Bu dönem eğitiminde aile en önde gelen kurum olmakla birlikte, okulöncesi kurumlar çocukların yaşamında önemli bir yere sahiptir. Burada verilen eğitim ile çocukların; psikomotor, sosyal- duygusal, dil gelişimlerinin desteklenerek, öz bakım becerilerinin kazandırılması ve ilköğretime hazır bulunuşluklarının sağlanması amaçlanmaktadır.

Sanat eleştirisi, bir sanat eseri üzerinde öğrencilerin soru ve sorgulamalar yoluyla inceleme yapmaları ve böylece kendi anlamlandırmalarını oluşturma amacıyla yapılan bir alandır.

Okulöncesi öğrencilerle gerçekleştirilen müze etkinliklerine dayalı uygulamaları içermektedir. Bu tür bir deneyim hem okulöncesi öğrenciler için eğlenceli olacak hem de sanatsal duyarlık geliştirmelerine yardımcı olacaktır.

Sanat sözlü ya da davranışsal olarak iletişimin bir yoludur ve öğrencilerin iletişim becerisini geliştirir.

Her çocuğun farklı özellikleri, eğilimleri ve yönelişleri olmakla birlikte çocuk resimlerinde bir takım genellemelere gidilebilinir. Bu genellemeler doğrultusunda çocuk resimlerinde tamamlama, saydamlık, düzleme ve hiyerarşi gibi bir takım özellikler bulunmaktadır.

Sanatsal etkinliklerde farklı araç-gereçlerin kullanımı ve tekniklerin öğretimindeki çeşitlilik çocuğun sanatsal gelişimi için büyük yararlar sağlar. Çünkü bu koşullar çocuğun farklı teknikleri uygulamasına, denemesine ve yaratıcılığına geniş açılımlar sağlamasına neden olacaktır. Bu nedenle çocukların sanat etkinliklerinde hangi malzemelerle nasıl çalışacaklarının da belirlenmesi önemlidir. Öğretmenin sanat etkinliklerini planlama ve uygulama sürecinde bunları dikkate alarak çocukların bilgi, gereksinim ve gelişim düzeylerine göre hazırlanması gerekmektedir. Okulöncesi dönemde görsel sanatlar etkinliklerini şu şekilde sıralayabiliriz;

Çizgisel Çalışmalar: Kuru boya, mum boya, pastel boya, farklı kalınlık ve çeşitte fırçalar, kurşunkalem ile yapılan çizimler çocukların görsel ifade biçimlerini ve yorumlarını içerir.

Renkli Çalışmalar: Kuru boya, mum boya, sulu boya, pastel boya, parmak boyası, şeker boyası, renkli farklı keçeli kalemler, mürekkep ile yapılan her türlü renkli çalışmaları içerir. Çalışmalarda renklerin kullanımı, karıştırma, kağıt ve fırça seçiminde esnek davranılmalıdır.

Üç Boyutlu Çalışmalar: Kil, kağıt hamuru, tuz seramiği, oyun hamuru, kağıt ve karton gibi malzemelerle yapılan çalışmaları içerir.

Form Çalışmaları: Farklı artık malzemeleri kullanarak belli bir bütünü oluşturan tasarımların yapılmasını içerir. Renkli kağıtlar, gazeteler, değişik boylarda kutular, kablolar, tahta parçaları vb. gibi artık malzemeler kullanılabilir.

Okulöncesi dönem insan yaşamının temelini oluşturur. Bu dönem eğitiminde aile en önde gelen kurum olmakla birlikte, okulöncesi kurumlar çocukların yaşamında önemli bir yere sahiptir. Burada verilen eğitim ile çocukların; psikomotor, sosyal- duygusal, dil gelişimlerinin desteklenerek, öz bakım becerilerinin kazandırılması ve ilköğretime hazır bulunuşluklarının sağlanması amaçlanmaktadır. Kuşkusuz okulöncesi eğitimde bu amaçlara ulaşmada görsel Sanatlar eğitiminin rolü büyüktür.