Okulöncesi görsel sanatlar eğitiminde dikkate alınması gereken bazı temel ilkeler bulunmaktadır, bu temel ilkeleri şu şekilde ifade etmektedir;

• Çocukların genel gelişimleri, onların bilişsel, duyuşsal, sanatsal algı, kavram düzeylerinde farklılıklar gösterebileceğinden bu tür bireysel özellikler ve farklılıklar etkinlik sürecinde göz önünde bulundurulmalı, plan ve programların oluşturulmasında öncelikli olarak bu esaslar göz önünde bulundurulmalıdır.
• Okulöncesinde sanat etkinlikleri çocuk merkezli olmalıdır. Sanat eğitimi çocuğun kendini dışa vurmasına olanak sağlayan son derece önemli bir ifade ve dışa vurum etkinliğidir. Çünkü bütün çocuklardan düşüncelerini sözcüklerle ifade etme konusunda gerekli dil gelişimini kazanmış olmaları beklenemez ve genellikle gizli duygu ve düşüncelerini sözcüklerle anlatma yerine daha çok çizimleri ile ifade etmeyi tercih ederler.
• Görsel sanat eğitimi, katı kurallar dizgesi içinde değil, onların yaratıcı gelişmelerine olanak sağlayan, ilgi ortamının oluşturulduğu, fırsatların verildiği iki ve üç boyutlu etkinlikler şeklinde yürütülmelidir. Grup çalışmalarında iki ve üç boyutlu çalışmaları ayrı ayrı yaptırmakta yarar vardır. Örneğin, bir gün kil-plastilin çalışılıyorsa diğer gün pastel kullanarak resim yaptırılabilir. Özellikle çocukların artistik gelişim düzeylerine uygun ortam ve araç-gereçler belirlenerek onların çeşitli gereçleri denemelerine fırsat verilir.
• Başka resimlerden, fotoğraflardan kopya yaptırılmamalıdır. Boyama kitaplarına ilişkin eğilimleri kontrol altına alınmalıdır. Bu durum çocuğun yaratıcı özelliklerini, hayal güçlerini ve kendine olan güvenini kısıtlar.
• Sanat etkinlikleri çekici, zevkli, ilginç duruma getirilmelidir. Konuyu verirken “fiunu çizin veya bunu yapın, boyayın” yerine, konuyu öyküleştirerek, oyunlaştırarak-dramatize ederek ilginç, çekici bir anlatım dili oluşturulabilir. ‹şlenecek konu çocuğa yaşatılmalı, öğretmen ve çocuk arasında güçlü iletişim sağlanmalıdır. Seçilen konular çocuğun gelişim düzeyine, ilgisine, hayal gücüne, coşku dolu dünyasına uygun olmalıdır.
• Okulöncesi görsel sanat eğitiminde çocuklar etkinlik sürecinde oluşturdukları ürünlerin büyük bir çoğunluğu içgüdüsel olarak gerçekleşir, estetik kaygı pek güdülmez, yaratıcılığa oldukça yakındırlar, kendilerini yaşamın merkezi olarak görürler. Onların bu özelliklerinden dolayı çocuğun yaptıkları yetişkinler tarafından yaşamın gerçekleriyle çelişkili görülebilir. Örneğin, “Hiç mavi renkli bir kedi olur mu? Çizdiğin bu kız, evden daha büyük olmuş” şeklindeki uyarılar ile yönlendirmeye çalışmak doğru bir yaklaşım değildir. Çocuğun coşku dolu, şiirsel iç dünyasına müdahale edilerek artistik gelişimine ket vurulması, onun bocalayarak özgüveninin yitirilmesine neden olabilir.
• Teorik bilgiler konu öncesi, günlük yaşantılardan basit örneklerle ve çalışmalar sırasında sezdirilerek verilmelidir. Derslerde kuru bilgiler vermekten kaçınılmalı, etkinlikler sıkıcı olmaktan kurtarılmalıdır. Örneğin, renk konusuna ilişkin bilgi verilirken mavi ile sarının karışımından yeşil rengin elde edilebileceği uygulamalar ile gösterilmelidir.

Bütün çocukların yaratıcı olduğu düşünülerek, çocukların sanatsal çabaları desteklenmeli, onurlandırılmalı gerektiğinde ödüllendirilmelidir. Ancak bir çocuğun yaratıcı özelliğini bir diğerinden üstün tutup başarısı sürekli vurgulanmamalı, model gösterilmemelidir. Ya da başarısızlıklar, yetersizlikler sürekli gündemde tutulmamalıdır.