Çocukların çevrelerindeki nesneleri, bireyleri ya da kavramları resmederken iç dünyalarını yansıttıkları, kendilerince önemli ve önemsiz ayrımı yaptıkları ve bu ayrım doğrultusunda bir hiyerarşiye yer verdikleri görülmektedir.

Güzel ve çirkinin sorgulanması estetik, bir sanat yapıtı üzerinde tartışma ise sanat eleştirisinin amaçlarındandır.

Postmodernizmin kültürel alanın imgelerini ve anlamlarını sorgulayan bir anlayışa sahip olması görsel kültür ile olan ilişkisini ortaya çıkarmaktadır.

Motor-kas becerilerinin kullanılmasında bedensel-kinestetik zeka özellikle işbirliği önemli olup sanatsal üretimde önemlidir.

Boyama kitapları çocukların yaratıcı düşünmelerini geliştirmemektedir. Var olan bir bilginin tekrar edilmesidir. Bu durum çocuğun yaratıcı özelliklerini, hayal güçlerini ve kendine olan güvenini kısıtlar.

Okulöncesi görsel sanatlar eğitiminde dikkate alınması gereken bazı temel ilkeler bulunmaktadır, bu temel ilkeleri şu şekilde ifade etmektedir;

• Çocukların genel gelişimleri, onların bilişsel, duyuşsal, sanatsal algı, kavram düzeylerinde farklılıklar gösterebileceğinden bu tür bireysel özellikler ve farklılıklar etkinlik sürecinde göz önünde bulundurulmalı, plan ve programların oluşturulmasında öncelikli olarak bu esaslar göz önünde bulundurulmalıdır.
• Okulöncesinde sanat etkinlikleri çocuk merkezli olmalıdır. Sanat eğitimi çocuğun kendini dışa vurmasına olanak sağlayan son derece önemli bir ifade ve dışa vurum etkinliğidir. Çünkü bütün çocuklardan düşüncelerini sözcüklerle ifade etme konusunda gerekli dil gelişimini kazanmış olmaları beklenemez ve genellikle gizli duygu ve düşüncelerini sözcüklerle anlatma yerine daha çok çizimleri ile ifade etmeyi tercih ederler.
• Görsel sanat eğitimi, katı kurallar dizgesi içinde değil, onların yaratıcı gelişmelerine olanak sağlayan, ilgi ortamının oluşturulduğu, fırsatların verildiği iki ve üç boyutlu etkinlikler şeklinde yürütülmelidir. Grup çalışmalarında iki ve üç boyutlu çalışmaları ayrı ayrı yaptırmakta yarar vardır. Örneğin, bir gün kil-plastilin çalışılıyorsa diğer gün pastel kullanarak resim yaptırılabilir. Özellikle çocukların artistik gelişim düzeylerine uygun ortam ve araç-gereçler belirlenerek onların çeşitli gereçleri denemelerine fırsat verilir.
• Başka resimlerden, fotoğraflardan kopya yaptırılmamalıdır. Boyama kitaplarına ilişkin eğilimleri kontrol altına alınmalıdır. Bu durum çocuğun yaratıcı özelliklerini, hayal güçlerini ve kendine olan güvenini kısıtlar.
• Sanat etkinlikleri çekici, zevkli, ilginç duruma getirilmelidir. Konuyu verirken “fiunu çizin veya bunu yapın, boyayın” yerine, konuyu öyküleştirerek, oyunlaştırarak-dramatize ederek ilginç, çekici bir anlatım dili oluşturulabilir. ‹şlenecek konu çocuğa yaşatılmalı, öğretmen ve çocuk arasında güçlü iletişim sağlanmalıdır. Seçilen konular çocuğun gelişim düzeyine, ilgisine, hayal gücüne, coşku dolu dünyasına uygun olmalıdır.
• Okulöncesi görsel sanat eğitiminde çocuklar etkinlik sürecinde oluşturdukları ürünlerin büyük bir çoğunluğu içgüdüsel olarak gerçekleşir, estetik kaygı pek güdülmez, yaratıcılığa oldukça yakındırlar, kendilerini yaşamın merkezi olarak görürler. Onların bu özelliklerinden dolayı çocuğun yaptıkları yetişkinler tarafından yaşamın gerçekleriyle çelişkili görülebilir. Örneğin, “Hiç mavi renkli bir kedi olur mu? Çizdiğin bu kız, evden daha büyük olmuş” şeklindeki uyarılar ile yönlendirmeye çalışmak doğru bir yaklaşım değildir. Çocuğun coşku dolu, şiirsel iç dünyasına müdahale edilerek artistik gelişimine ket vurulması, onun bocalayarak özgüveninin yitirilmesine neden olabilir.
• Teorik bilgiler konu öncesi, günlük yaşantılardan basit örneklerle ve çalışmalar sırasında sezdirilerek verilmelidir. Derslerde kuru bilgiler vermekten kaçınılmalı, etkinlikler sıkıcı olmaktan kurtarılmalıdır. Örneğin, renk konusuna ilişkin bilgi verilirken mavi ile sarının karışımından yeşil rengin elde edilebileceği uygulamalar ile gösterilmelidir.

Bütün çocukların yaratıcı olduğu düşünülerek, çocukların sanatsal çabaları desteklenmeli, onurlandırılmalı gerektiğinde ödüllendirilmelidir. Ancak bir çocuğun yaratıcı özelliğini bir diğerinden üstün tutup başarısı sürekli vurgulanmamalı, model gösterilmemelidir. Ya da başarısızlıklar, yetersizlikler sürekli gündemde tutulmamalıdır.

Okulöncesi yaratıcılık eğitimi çocuklarda gerçek olay ve nesnelere bağımlı kalmak yerine, hayal güçlerini geliştirmelerini sağla

Form çalışmaları farklı malzemelerin kullanılması ile deneysel bir çalışma ortamı sunar. Üç boyutlu çalışmalar ise yaratıcılık ortamı oluşması ve özgün çalışmalar yapmasına neden olmaktadır.

Betimleme, çözümleme, yorumlama ve yargı aşamaları sanat eleştirisi basamaklarıdır. Estetik için böyle aşamalar bulunmamaktadır.

Renkli çalışmalarda renklerin kullanımı, karıştırma, kağıt ve fırça seçiminde esnek davranılmalıdır. Boyama etkinliklerinin 5 veya 10’ar kişilik gruplar halinde planlanıp uygulanmasında yarar vardır. Öğretmen başlangıçta renk seçimi konusunda yönlendirici ve ısrarcı olmamalıdır, çocukların ana renkleri tercih etmeleri yaşlarına göre doğal kabul edilmelidir. Çocuklara büyük veya küçük, renkli veya beyaz kağıt seçenekleri sunulmalıdır.

Öğretmenler, görsel sanatlar öğretiminde gerçekleştirecekleri konulara ilişkin olarak gereksinim duyacakları sanat tarihi öğretiminde, sanat tarihini bir seyahat, dünyaya açılan bir pencere, öykü anlatımı ve yeni görüş açıları edindirmek gibi çeşitli yöntemlerden yararlanabilirler.

Okulöncesi görsel sanatlar eğitimi, çocukların gelişim düzeyine, ilgisine, hayal gücüne ve coşku dolu dünyasına uygun, katı kurallar dizgesi içinde olmayan, onların yaratıcı gelişmelerine olanak sağlayan, ilgi ortamının oluşturulduğu, fırsatların verildiği etkinliklerle yürütülmelidir. Seçilmiş resim veya fotoğrafın birebir kopyasını yaptırma becerisini kazandırmak, çocuğu belli kurallar ve kaygılar içerisine sokacaktır.

Çocuk merkezli yaklaşım sanat eğitimi yaklaşımlarından biri, çoklu zekâ ise başlıca bir kuramdır. İşbirliğine dayalı öğrenme; sosyal bağlılık, bilişsel gelişim, davranışçı öğrenme kuramlarını temel almaktadır.

Görsel sanatlar eğitiminin okulöncesi programlarında önemli bir yere sahip olmasının birçok nedeni vardır. Linderman, bu önemi şu şekilde ifade ediyor:
• Sanat eğitimi düşünceleri açıklamanın doğal yoludur, her çocuk için açıklamaya ve açıklamalar doğrultusunda yanıtlamaya olanak verir. 
• İçerik ve beceri gelişiminden oluşan öğrenme konularını ayırır ve bütün diğer okul programlarında bu doğrultuda yönlendirici olur.
• Sanat eğitimi, bireylerin hayal gücü, yaratıcı tavır, estetik duyarlılık doğrultusunda kendi özgün potansiyellerini geliştirmesine yardımcı olur.
• Sanat eğitimi süreçleri, yaratıcı problem çözümü ve düşünme alanıdır. Yeni düşünceler, buluşlar, orijinallik, beklenmeyen sonuçlar, bağımsızlık, keşif, araştırma, açık düşüncelilik, düşünce alışverişi, hayal gücü, esneklik, kişisel açıklamalar, bireysel hayal gücü, risk alma, deneme ve yanılma, kişisel gelişim, karar verme ve kararları sorgulama süreçlerinin yaşandığı bir düşünme ve yaratma alanıdır.
• Yaratıcı problem çözme becerisini geliştirerek, öğrencinin okul içinde ve günlük yaşamda düşünme yetisini kullanabilme yeterliliğini artırır.
• Öğrencilerin dikkat etme, algılama, bellek, hayal gücü, buluş becerisini; algı, sezgi ve kavrayışını artırır.
• Sanat öğretimi sürecinde karşı karşıya bulundukları öğrenme ortamında maddelerin ve olayların farklılıkları ve kullanımlarını bilme, öğrencilerin alışkanlıklarını yaşam deneyimlerine yansıtmalarını olanaklı kılar.
• Öğrencilerin estetik duyarlılığı; tamamlama, düzenleme, yaratma ve geliştirme gibi çözümler ile günlük yaşamlarına yansıtmalarını sağlar.
• Sanat sözlü ya da davranışsal olarak iletişimin bir yoludur ve öğrencilerin iletişim becerisini geliştirir.
• Estetik duyarlılığı geliştirir; sanatsal kavramlar hakkında kültürel bir altyapı oluşturabilirler.
• Kişisel değer, başarı ve davranışlar konusunda bireyin kendi özgüvenini geliştirmesini sağlar.
• Öğrencilerin sanatsal yaratma sürecinin eğlence ve sevincini yaşamalarını sağlar.
• Öğrenciler, sanat eğitim sürecinde yapılan bir işi bitirmenin memnuniyetini yaşarlar ve bu memnuniyetin sonucu olarak yapılan bir işi bitirme gerekliliği düşüncesi yaşamlarının bir parçası haline gelebilir.

Görsel sanatlar eğitimi bireyin kendini tanımasına olanak sağlayan bir süreçtir. Bu süreç içerisinde çocuğun üzerinde baskılar kurmak ya da sınırlamalar getirmek yerine, kendini ifade etmesi, özgüvenini geliştirmesi, teknik bilgi becerilerini geliştirerek bağımsız ve eleştirel düşüncelerinin gelişmesi önemlidir.  Bu aşamada uygun ortamın sağlanabilmesi için “çocuğun deşarj olabilme olanağının ve ortamının sağlaması” seçeneği cevap olarak uygundur.

Verilen bilgiler görsel sanatlar eğitiminde yer alan form çalışmaları ile ilgilidir.

Osmanlı döneminde ise, okulöncesi eğitimin ilk uygulamasını Fatih Sultan Mehmet zamanında açılan “sıbyan mektepleri” örnek olarak gösterilebilir. Ancak, bu okulların dini temelli bir eğitim vermesi bakımından cumhuriyet dönemindeki okulöncesi eğitim anlayışından çok farlı bir yapıda olduğu görülmektedir.

Kuru boya malzemesi çizgisel ve renkli çalışmasının ikisinde de kullanılır. Yalnızca I. ya da II. seçeneği doğrudur denemez.

Yağlı boyayla yapılan çalışmalar okulöncesi görsel sanatlar eğitiminde uygulanan çalışmalardan biri değildir.

Lowenfeld’in ortaya koyduğu çocuğun sanatsal gelişim basamakları; karalama dönemi, şema öncesi dönem, şematik dönem, gerçekçilik dönemi ve görünürde doğalcılık dönemidir.