Enkaustik olarak da Türkçeleştirilen ankostik teknikte kullanılan boyanın elde edilmesi için bitki, taş ya da topraktan edilen pigmentlerin bağlayıcısı olarak balmumu kullanılır. Balmumunun ilk kez bağlayıcı olarak ne zaman ve nerede kullanıldığı kesin olmamakla beraber Antik Çağ’da Akdeniz havzasında birçok farklı örneği olduğu bilinmektedir. Bu terim Yunanca yakmak anlamına gelen
enkaustikos teriminden türetilmiştir. Balmumu ısıtılarak pigmentlerle karıştırılır ve sıcakken yüzeye sürülür. Kimi zaman resim tamamlandıktan sonra tekrar ısı uygulanarak renkler arasında geçiş sağlamak da mümkündür. Isı olmadan balmumu içeren boyalar ankostik olarak kabul edilemez. Ankostik resimlerin ilk örnekleri M.Ö. 7. yüzyıldan kalmadır. Genellikle ahşap paneller veya duvarlara uygulanmasının yanı sıra heykellerin renklendirilmesi için de kullanılmaktaydı. Mısır, Yunan, Roma ve Bizans sanatında yaygın şekilde kullanılmıştır. Ankostik tekniğin en yetkin örnekleri, milattan sonra dört yüz yıl boyunca Mısır’ın Fayyum bölgesinde Greko-Roman ressamlar tarafından üretilen tabut başına konmak için üretilen Fayyum portreleridir. Dolayısıyla, Yunanistanlılar ve Romalılar tarafından kullanılan en eski resim tekniklerinden biridir. Bu teknik, Mısır’da gemilerin dışını kapatmak için de kullanılmıştır. Romalılar salon ve banyolarda fresk benzeri resimlerinde kullandıkları boyanın yapımında ve resimlerin korunması için sıvı mum kullanmışlardır. İtalya’nın güney kısmındaki Pompeii ve Herculaneum kentlerinin volkanik küllerinin altından çıkarılan kalıntılardan elde edilen veriler,
resimlerde bu tekniğin kullanıldığını kanıtlıyor. Roma’nın yıkılmasından sonra 20. yüzyılın ortalarına kadar ankostik boya çok nadir olarak kullanıldı. 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bazı sanatçıların mat kalın boyaya ilgi duyması ankostik tekniğe bir yönelim oluşturdu. Bunun yanı sıra popüler bir hobi tekniği hâline gelmeye başladı. Özellikle de sanat eğitiminde giderek yaygınlaşmaya başladı.