Fransız düşünürler Saussure, Lévi-Strauss ve Barthes ile İsviçreli sanat tarihçisi Wölfflin; sanatta anlam üretiminin kaynağını biçim olarak görmüştür. ‘Biçimcilik’ olarak adlandırılan bu anlayışa göre bir sanat
eserine özgünlüğünü, bireyselliğini, iç bütünlüğünü kazandıran bütün ögeler biçimseldir.Formalist tarihlerde tanrısal sanatçının izleri silinir. Hauser’in deyişiyle bu, “adların olmadığı bir tarihtir”. Wölfflin tarihinde Vasari’nin çevrimlerine de yer yoktur. Ona göre sanat tarihi sarmal olarak ilerler ve dönemler ancak formların birbirleriyle karşıtlaşması sonucu ortaya çıkar. Formların karşıtlaşması, ‘kapalı-açık, çokluk- birlik, mutlak-göreli’ gibi kavram çiftleriyle belirlenir.