19. yüzyıla dek tiyatroda sanat eseri, yazarın ka­leme aldığı oyundan ibaretti. Oyuncular da oyun metnini seyirciye aktaran araç olarak görülüyor­du. Modern tiyatronun getirdiği en büyük yenilik oyuncunun bir aktarıcı olarak görülmesidir. Oyun­cu yaratıcılığıyla oyunu farklılaştırıp, yeniden yara­tarak seyirciye ulaştırandır. Bu anlayış oyunculuk üzerine yeni yaklaşımları ortaya çıkarmıştır. Oyunculuk üzerine yöntem geliştiren ve 20. yüzyıl tiyatrosuna yön veren kişi olan Stanislavski, aktarımcı oyunculuk yerine yaratıcı oyunculuğu savunmuştur. Stanislavski yönteminin temelinde nörofizyoloji ve psikolojinin büyük etkisi vardır. Oyunculukta ve yönetmenlikte kalıcı kurallar geti­ren ‘Stanislavski Sistemi’ günümüzde hâlâ geçerli­ğini korumaktadır.