Radyo ve televizyonculuğun diğer kitle iletişim araçlarına göre en önemli üstünlüğü, şüphesiz ''anındalık'', ''canlılık'' ve ''hızlılık'' unsurlarına sahip olmasıdır. Meydana gelen olaylar çok kısa sürede televizyonda görüntü ve sesle, radyoda ise sesle aktarılabilir. Haber haline getirilen herhangi bir olay günlük gazetelerde okuyucu en erken, erken baskı yapılmazsa ertesi sabah ulaşabilirken televizyon ve radyo izleyicisine bir kaç saniye içinde ulaşabilir. 

Ancak burada altı çizilmesi gereken en önemli nokta haberin ''doğru'' ya da ''gerçek'' bilgiye dayalı olarak verilmesidir. Çünkü radyo ve televizyon haberciliğindeki ''hız'', kimi zaman haberlerin doğruluğunun kontrolünün geri plana atılması anlamında bir ''sorun'' olarak karşımıza çıkabilmektedir. Bu, televizyon haberciliğinde zamana karşı verilen yarışta haberi en hızlı vermekte, haberi doğru olarak vermek arasındaki ayrıma dikkat edilmelidir. Hızlı olmak zaman zaman doğru haberciliğin önüne bir engel olarak da çıkabilmektedir. Dolayısıyla, önemli olan haberin doğruluğu ve sonrasında en kısa zaman içerisinde izleyiciye/dinleyiciye ulaştırılmasıdır.