Öncelikle teknolojik olarak gazete ve dergiler baskı teknolojisinin ürünleri iken, radyo ve televizyonlar gökyüzündeki frekansları kullanan elektronik teknolojinin ürünleridir. İnsanın duyu organları anlamında bakıldığında; gazete ve dergiler göze, radyo kulağa ve televizyon da göze ve kulağa birlikte seslenir. Gazete içeriğine erişmek için her seferinde bir satıcı ya da dağıtıcıdan, genellikle belirli bir ücret karşılığında bunları temin etmek gereklidir. Oysa radyo ve televizyon için bir kez cihaz parası ödemek yeterlidir; yayınlar için özel bazı yayınlar hariç ücret ödemek gerekli değildir. Gazete ya da dergi içeriğini anlamak için okuma-yazma bilmek bir zorunluluktur. Oysa radyo ve televizyon içeriğini anlamak için özel bir beceri ya da eğitime gerek yoktur. Gazete ya da dergi okumak için özel bir zaman ayırmaya ihtiyaç duyulur. Oysa radyo dinlemek ya da televizyon izlemek için özel zaman ayırma zorunluluğu da yoktur. Bir yandan yayın takip edilirken, bir yandan başka işler de yapılabilir. Örneğin otomobil kullanırken, radyo dinlenebilir ama gazete okunamaz. (Bakınız: Yüksel ve Gürcan, 2005)