Sadece kulağa seslenen radyoda dinleyenler gerçekte ne düşünecekleri konusunda tamamen özgürdürler. Dinleyici; gazete, İnternet ya da televizyonda ki gibi görüntünün koşullandırmasına maruz kalmaktadır. Bu, dinleyiciye bir anlamda duyulan her mesaja dair canlandırma/imgelem yaratma üstünlüğünü ve ayrıcalığını da sağlamaktadır. 

Televizyonda ise imgelem büyük ölçüde görüntü demektir. Ancak görüntüye her zaman haber metni eşlik eder. Televizyon için haber metni hazırlarken göze ve kulağa çok kısa sürelerde ve kısa süreliğine ulaşılacağı düşünülerek, kısa ve açık ifadeler kullanılması en temel zorunluluktur. Bir gazete haberini yüzlerce kelime ile detaylı olarak anlatabilirken, televizyonda zaman sınırlılığı nedeniyle aynı haberi 60-90 saniye içinde verilmesi gerekir. Haberin oluş biçimini, habere konu olan olay yada kişileri ve haberde olayın nasıl ve ne zaman olduğunu doğru ve hızlı olarak vermek için büyük bir titizlikle, gereksiz detay ve tekrarlardan kaçınarak sadece televizyona özgü bir haber dili geliştirilmesi zorunludur.

Televizyon haberindeki en önemli unsur görüntüdür. Spikerin okuyacağı metnin tasarlanması kadar, gösterilecek görüntünün de  tasarlanması ve hatta haber görüntülerinin de öyküsel bir anlatım ile verilmesi gerekmektedir. Görüntü öyküsü ya da hikayesinin metnin ifadeleriyle örtüşmesi, her ikisinin de birbirini destekler nitelikte ve eş zamanlı aktarılması da zorunludur. Bu nedenle televizyon haber bülteni için metin yazılırken, eldeki mevcut haber görüntülerinin izlenerek bunlar çerçevesinde de metne dikkat edilmesi gerekmektedir.