Karşılıklı konuşur gibi âdeta ''senli-benli'' haber yazmak, gazetecilik uygulamaların rutin alışkanlıkları arasında ''aykırı'' bir durum yaratır. Bu nedenle radyo ve televizyonculuğun  haber dili ''konuşma dili tekniği'' olarak ayrı biçimde ele alınarak incelenmelidir. Radyo ve televizyon haberciliğinde, haberlerin sesli olarak birine anlatılıyormuş gibi sunulduğundan, radyo ve televizyon haberlerinde kullanılan konuşma dili tekniği, karşıdaki insanlarla konuşuyormuş gibi haberi yazma temelini dayanır. Bu teknikte görüntü ve sesle haberi kamuoyuna aktarmak, izleyiciyi (dinleyiciyi) sıkmamak, merakını sağlamak ve duyduklarını anlaması için ona yardımcı olmak başlıca unsurlar arasındadır. Basit gibi görünsen de konuşur gibi yazmak, pek de kolay olmadığı gibi oldukça fazla yaratıcılık gerekir. 

Haberlerin sesli olarak birine anlatıyormuş gibi sunulduğu radyo, televizyon haberlerinde kullanılan konuşma dili tekniği, karşıdaki insanlarla konuşuyormuş gibi haberi yazma temeline dayanır. Yazılan haber sesli  olarak spiker tarafından izleyiciye (dinleyiciye) sunulur. Anahtar ilke, sunucuların izleyenleri (dinleyenleri) '' şimdi ne olduğunu duyduğu ya da gördüğünü aktarması esastır. Konuşma dilindeki gibi basit ve kısa cümlelerle yapılan bu anlatımda edilgen cümlelerden de yararlanılır. Bağlaç kullanımı ve dolaylı anlatım yaygındır. Bununla birlikte haberlerin anlaşılır kısalıkta olması gerekir. Kelimelerin zenginliği yerine, daha az kelimeyle daha çok bilgi aktarılmaya çalışılır. Açıklamalar ve geçmiş hakkındaki bilgilere yer verilmeyebilir. 

Konuşma dilinde radyo ve televizyon haberi hazırlarken, dinleyici profili az çok biliniyorsa, genel olarak saptanılan ortalama dinleyicinin bir adım ötesinde bir hedefi tutturmak gereklidir. Haber sunulurken ne çok mesafesiz (popüler), ne de çok mesafeli (seçkinci) olunmalıdır.