Hint alt kıtasındaki çağdaşlaşma hareketlerinin öncüleri arasında Seyyid Ahmed Han (v. 1989), Çerağ Ali (v. 1895) ve Emir Ali’yi (v. 1928) saymak mümkündür. Yaklaşık aynı zaman diliminde Mısır’da ise Cemâleddin Efgânî (v. 1897) ve Muhammed Abduh (v. 1905) benzer fikirlerin savunuculuğunu yapmaktaydılar. Anadolu’da ise benzer fikirleri garpçılar diye isimlendirilen kişiler dile getirmişlerdir. Batılı işgale karşı direnmekle onlarla işbirliği yapmak arasında gidip gelen bu tür kimseler fikrî olarak da şarkiyatçı düşünceyle doğrudan irtibat kurabilen kişilerdi. Bu sebeple İslâm çağdaşçılığının teşekkül dönemi olarak nitelendirilebilecek ilk teşebbüsler varlığını bu kişilere borçludur. Sistemleşme dönemi çağdaşçılığına ise Fazlurrahman, Gulam Ahmed Perviz, Mahmud M. Tâhâ, Muhammed Arkoun gibi kimseler örnek olarak gösterilebilir. Bugün yaşanan tecrübelerin de gösterdiği üzere, Batı reform düşüncesi kendi içinde pek çok çelişki barındırsa da ilk İslâm çağdaşçıları buna fazla dikkat çekmemişler, daha ziyade Batı’nın geleneksel olana tavrını kendilerine örnek almışlar, sadece, İslâm geleneğinin Batı değerleri ile örtüşen kısımlarını öne çıkarmışlardır.