Hz. Peygamber (s.a.v.), insanın rahatlamaya, oynayıp eğlenmeye olan ihtiyacını görmezden gelmemiş, belli bir edep dahilinde eğlenceye izin vermiş, hatta bunu teşvik etmiştir. Ebû Leheb’in kızı Dürre’nin düğün merasiminde, damâdın yanına gelerek; “eğlence yok mu? Hz. Âişe’nin bakımını üstlendiğini Ensârdan bir kızın düğün günü şarkı (ğınâ) ve oyun (la‘ıb) sesleri duymayınca; “Gelin için şarkılar söylediniz mi? Ensâr’ın bu mahallesi şarkıyı sever” buyurmuştur.