Margoliouth da İslâm hukuku üzerinde yoğunlaşmış ve İslâm hukukunun kaynağı olarak hadislerle ilgili birtakım iddialar dile getirmiştir. Goldziher gibi hadisleri sonraki dönemlerin ürünü kabul eden Margoliouth, bu kabulü nedeniyle bir hadisle karşılaşıldığında muhtemel hangi amaçla uydurulduğunun sorulması gerektiğini savunur. Margoliouth’a göre başlangıçta Kur’ân tarafından fesh edilmemiş câhiliye âdetleri için kullanılan “sünnet” kavramının Hz. Peygamber’in (s.a.v.) uygulamaları için kullanımı tedricen gerçekleşmiştir. O, bu süreci kolaylaştırmak için diğer bir deyişle Hz. Peygamber’le ilişkilendirildiği hâliyle sünnet yani Nebevî sünnete toplum nezdinde bir otorite kazandırmak için Hz. Peygamber’in “ismet” sıfatı ile gayr-ı metlüv vahiy anlayışının bir dogma olarak Kabul edildiğini iddia etmektedir. Margoliouth’un, iddialarının merkezinde İmâm Şafi‘î yer alır. Ona göre daha önce cârî olan toplumun sünnetini göz ardı ederek, Hz. Peygamber’in sünnetini onun yerine ikâme etme konusunda ilk kez çaba sarf eden, bu bakımından kendisinden sonra hukukun gelişimini etkileyen İmâm Şafi‘î olmuştur.