Keşmîrî’nin hadis okuturken takip ettiği genel usulü şöyleydi:
Gerekli gördüğü yerlerde râvîler hakkında kısa açıklamalarda bulunurdu.
Ümmet arasındaki ihtilaflı konulara itina gösterir, onlara tatmin edici izahlar getirirdi.
Önceki âlimlerin özgün ve her yerde bulunamayan görüşlerini naklederdi.
Ders esnasında bahsi geçen bir kitabın ilmî tenkidini yapardı.
Daha çok müşkil yerleri halletmeye çalışırdı.
Bir konuda geniş açıklamalara girişmekten ziyade fazla konuya temas etmeye önem verirdi.
Ders esnasında konuyla dolaylı olarak ilgili olan şeylere de, talebeye faydalı olacağını düşündüğünde, temas ederdi.
Çoğu kere bir şey nakleder, sonra bunun ilmî bir tenkidini yapardı. Böylece talebeye ilmî tenkid usulünü göstermeye çalışırdı. Bununla beraber âlimler hakkında edebli olunmasını, aşırılığa kaçınılmamasını ve onların takdir edilmesini tavsiye ederdi.