Muhaddisler, doğrudan hadis sahifelerinden yapılan rivayetleri geçersiz ilân etmekteydi. Yazılı hadis metinlerinin bir hocaya arz edilip edilmediğini sormaktaydı. Nihayet hadis talebelerine “getiriniz hataları tashih edelim, düzeltelim” şeklinde uyarılarda bulunulmaktaydı. Bu durum hadis talebelerini hadis metinlerini ehline arz etmeye zorlamıştı. Böylece yaklaşık birinci asrın sonuna doğru hadis rivayetinde uyulması gereken zorunlu prensipler olarak geliştirilen semâ ve kırâat metotları doğmuştur.