Dört mısralı, yedi heceli ve “aaxa” şeklinde kafiyelenen mânilerdir.

Yaygın olarak dört-beş mısradan oluşan, ilk mısrası yedi heceden daha az ve cinaslı kafiyelerin kullanıldığı mânilerdir.

Geçmişte, kına geceleri, düğün, pınar başı gibi mekânlarda yoğunlaşan genç kız ve erkeklerin birbirlerini görüp beğenmeleri ve bunu birbirlerine attıkları mânilerdir.

Başta Nevruz ve Hıdrellez olmak üzere çeşitli özel günlerde genç kız ve hanımların bir küp içine koydukları kişisel eşyalarından yola çıkılarak okunan mânilerdir.

Dört veya beşten fazla mısrayla kurulan mânilerdir.