Oğuz Türklerinin dini içerikli kurban törenleri olan şölenlerde veya zafer kazanılan savaşlardan sonra söylenen şiirlere “koşuk” denir. Konuları yiğitlik, doğa ve aşk olup hece ölçüsüyle ve dörtlükler halinde söylenir. Sözlü dönem Türk edebiyatında ölüm konulu şiirlere “sagu” denilmiştir. Sagular Yuğ adı verilen cenaze törenlerinde ölen bir kimsenin arkasından duyulan acıyı ve onun hayattayken yaptığı kahramanlıkları dile getirmek için söylenir. Şiir şeklinde söylenmiş, öğüt verici kısa sözlere “sav” denir. Savlar günümüz atasözlerinin ilk şeklini oluşturur. Budist Uygur metinlerinde karşımıza çıkan “takşut” kelimesi şiir, nazım, beyit anlamında kullanılmıştır. Takşut kelimesiyle aynı kökten geldiği düşülen “takmak” ise kalabalık karşısında ezbere söylenen şiir anlamındadır.