Âşıkların icra töresi ve yetiştirilmesi geleneği içerisinde, usta âşıklar çıraklarının kendi başlarına bu sanatı icra edebileceklerini düşündükleri noktada onlara bir takma ad (mahlas) ve “icazet” (diploma) vererek onları bir nevî mezun ederlerdi. Ustanın çırağına takma adını verdiği bu uygulama, gelenek içerisinde “mahlas tapşırma” olarak anılmaktadır.