Türkiye’de halk hikâyelerini bilimsel yöntemlerle ele alıp değerlendiren araştırıcıların başında Pertev Naili Boratav gelir. Boratav, 1931 yılında bir lisans tezi olarak hazırladığı Köroğlu Destanı adlı çalışmasında, kahramanlık hikâyesi olarak değerlendirdiği Köroğlu’nun Paris, Özbek, İstanbul, Tobol, Urfa, Azeri gibi çeşitli varyantlarını inceler. (1931, 1984). Pertev Naili Boratav ile Halil Vedat Fıratlı’nın birlikte hazırladıkları İzahlı Halk şiiri Antolojisi’nde Dede Korkut ve Köroğlu kollarının yanı sıra Kirmanşah, Emrah ile Selvi, Kerem ile Aslı, Tahir ile Zühre, Âşık Garip, Şah İsmail ve Beyböyrek hikâyeleri yer almaktadır (1943).