Halkla ilişkilerin mesleki itibarını zedeleyen bu ve benzeri faktörler birtakım etik ilke ve standartların oluşturulma gereğini de beraberinde getirmiştir. Halkla ilişkiler mesleği ile ilgili oluşturulan dernek, mesleki birlikler ve benzeri oluşumların sistematize ederek kurallar haline getirdikleri düzenlemelere kaynaklık eden ve halkla ilişkiler etiğinin temel ilkeleri olarak nitelendirilebilecek olan prensipleri şu şekilde sıralamak mümkündür: • Doğruluk: Bütün ahlaki ve etik sistemlerin temel ilkelerinden biri olan doğruluk, kurum veya kuruluşun faydasına olmasa bile kamuoyuna doğru bilgileri aktarma gerekliliğini ifade etmektedir. • Dürüstlük: Doğrulukla yakından ilişkili olan bu ilke halkla ilişkiler faaliyetlerinin tüm evrelerinde samimiyeti, gerçeği olduğu gibi kabul ederek olduğu gibi yansıtmayı ifade etmektedir. • İnandırıcılık: Halkla ilişkiler faaliyetleri toplum nezdinde inandırıcılıktan yoksunsa başarı şansının olmayacağı açıktır. İnandırıcılığın sağlanabilmesi için de mesajların doğru olması ve tüm sürecin dürüstlük ve açıklıkla yürütülmesi gerekmektedir. İnandırıcı olabilmenin en önemli koşulunun öncelikle konuya kişinin inanmış olması gerektiği kuralından hareketle halkla ilişkiler uygulayıcısı meseleye öncelikle kendisi gönülden inanmalı ve hedef kitleye bu inanmışlık duygusuyla konuyu aktarmalıdır. • Güvenilirlik: Halkla ilişkiler tanımlarında ön plana çıkan ana temalardan birinin ‘güven’ olduğu bilinmektedir. Kuruluş ve hedef kitle arasında karşılıklı güven duygusu oluşturma halkla ilişkilerin en önemli misyonlarından biridir. Kuruluşların salt kâr amacında olmayıp kamusal fayda ve sosyal sorumluluk bilinci taşıdıkları- na olan inanç toplumda söz konusu kurumlara güven duyulmasını sağlayacak en önemli faktörlerden biridir. Kamuoyu nezdinde güvenilir olarak bilinen kurumların da saygınlıklarının ve itibarlarının arttığı ve buna bağlı olarak destek ve başarı- ya ulaşmalarının daha kolay olduğu görülmektedir.