Sinemanın bu olgunlaşma dönemi boyunca çoğunlukla tiyatrodan gelen ve tiyatral teknikleri kullanan oyuncular da yavaş yavaş sinemaya özgü bir oyunculuğu da keşfederler. Griffith’e kadar genellikle tiyatronun mizansen tekniklerinin kullanıldığı sahne-plan şeklinde teknikte kesintisiz bir tiyatral oyunculuk sahnelenirken, onun kamera (yakın çekimler) ve kurgu teknikleri ile oyunculuk, hareketlerin, jest ve mimiklerin küçüldüğü daha doğal bir oyunculuğa doğru geçiş yapacaktır. Bu durum sahnede başarılı olmuş kimi oyuncuların perdede başarısız olduklarını buna karşın sahnede başarılı olamamış oyuncuların sinemada ön plana çıkmalarına neden olur.