Eisenstein kurguyu yaratıcı bir dil gibi kullanırken, mühendislik eğitiminin de etkisiyle, matematiksel bir yaklaşımı benimser. Adeta matematik formülü gibi kurgu ile belli bir formül yakalar. Farklı bir ifadeyle Eisenstein diyalektik bakış açısının kurgudaki karşılığını formüle eder. Ona göre birbirinden bağımsız a ve b çekimleri ard arda getirilip, çarpıştırılarak sonucunda yeni bir şey olan c anlamı ortaya çıkar. Oysa o güne kadar kurgu denilince a ve b’nin ard arada gelmesiyle ab’nin ortaya çıktığı ifade edilirdi. Yani hem ilk hem de ikinci görüntünün anlamlarının yoğrulmasından oluşan ve iki görüntünün de etkilerini içeren ab anlamından söz edilmekteydi. Eisenstein’a göre ortaya çıkan c yeni bir anlam olarak, a ve b’nin birleşme noktası değil, a ve b’den farklı bir anlamdır.