Üç yaşından küçük çocuklarda hastalık ve hastaneye yatış sürecinde huzursuzluk, ağlama, uyku düzensizlikleri, iştahsızlık, anneden ayrılmaya normalden fazla tepki gösterme gözlenebilir. Üç ve altı yaşlar yani okul öncesi dönemdeki çocuklarda yeme ve uyku düzensizlikleri, bağırsak kontrolünü kaybetme, aşırı hareketlilik, dikkatsizlik ve dış uyaranlara karşı duyarlılık, güvensizlik ve suçluluk duyguları, hayali varlıklardan korkma gibi tepkiler ortaya çıkabilir. Altı yaşlarından ergenlik dönemine kadar olan süreçteki çocuklar, önceki yaşlardakine benzer tepkiler gösterseler de tepkilerini sözel olarak ifade edebilirler. Gerçeğin farkında olsalar da sıklıkla direnç gösterebilirler ve duygularını bastırmaya yönelebilirler. Ergenlik dönemindeki çocuklar soyut düşünceye ulaştıkları için yaşadıklarının uzun vadeli sonuçlarını daha gerçekçi bir şekilde tahmin edebilir ve bu nedenle yoğun tepkiler gösterebilir. Ancak bu dönemde, hem çok duygusal oldukları hem de duygusallıklarından korktukları için duygularını daha fazla bastırabilir, gerçekle yüzleşmekten kaçınabilirler.