Hava alanı özelleştirmesine yol açan faktörler 4 grupta toplanabilir:

• Kamu harcamalarında kısıtlamalara gidilmesi yönündeki artan baskılar sonucunda, hem doğrudan yatırım/sermaye harcamaları hem de sübvansiyonlar kısıtlanmıştır.
• Dünyada sürekli artan hava trafiğine cevap verebilecek hava alanı altyapısı için ihtiyaç duyulan finansman miktarı da gitgide artmaktadır. Dünyada 2000-2010 yılları arasında ikiye katlanacağı tahmin edilen hava trafiğine cevap verebilecek hava alanı altyapısı için ihtiyaç duyulan finansman miktarı ICAO tahminlerine göre 350 milyar dolar olarak tahmin edilmiştir. Bu rakamın kamu tarafından karşılanabilmesi
yönündeki zorluklar yüzünden, özel teşebbüsün hava alanı yatırımlarına yönlendirilebilmesi üzerine alternatifler düşünülmeye başlanmıştır. Günümüzde de bu artış devam etmektedir. Boeing’in tahminlerine göre, 2015-1034 yılları arasında hava taşımacılığı yolcu pazarı yılda ortalama %4,9 büyürken, 38.050 yeni uçak hizmete girecektir. Kargo pazarı ise 1980 yılından bu yana yıllık ortalama %5,3’lük bir oranda büyümüş ve büyümeye de devam etmektedir. Kargo pazarı içi 20 yıllık öngörülen yıllık ortalama büyüme %4,7’dir. Bu talep artışları, hava alanı finansman gereksiniminde de artış anlamına gelmektedir.
• Devletin her zaman en iyi hizmet sunucusu olmadığına dair anlayışın giderek yaygınlaşmasıyla hizmetlere özel kesimin dâhil edilerek daha esnek yönetim anlayışının kurulabileceği de tartışılmaya başlanmıştır.
• Hava alanlarının da bir ticaret ya da iş merkezi haline dönüştürülebileceğinin anlaşılması, bu yatırımlara özel şirketlerin ilgisini artırmıştır. Hava yolu şirketlerinin liberalizasyon içinde bulunmaları, hava alanlarını da daha fazla müşteri odaklı olmaya itmiş, ticari hale gelen hava alanları özel şirketlerin de yatırım yapma konusunda ilgisini çekmiştir. İlk olarak 1987 yılında İngiliz Hava alanı İdaresi BAA’in (British Airports Authority) özelleştirilmesinin ardından hareket giderek hızlanmış, birçok ülke özelleştirme uygulaması yapıyor duruma gelmiştir.