Sosyal güvenliğin gelişim dönemlerini, kesin olmamak ve ülkeden ülkeye farklılık göstermekle birlikte dört döneme ayırmak mümkündür:

• İlk Dönem: Sanayi Devrimi’nin ortaya çıkardığı çok ağır şartların olumsuz etkilerini ortadan kaldırmak üzere; 1850-1880 arasında gönüllü kuruluşların, cemiyetlerin ve sendikaların sosyal dayanışma, işverenlerin bireysel sorumluluk ve devletin de gelir transferleri ile fakirlere yardım ettiği dönem.

• İkinci Dönem: Finansmana katkı ve zorunluluk ilkesi ile faaliyet gösteren, çalışanların kendilerine ve ailelerine çeşitli tehlikelere karşı korunma garantisi sağlayan 1880-1945 arasındaki sosyal sigorta dönemi.

• Üçüncü Dönem: Kamu tarafından yapılan harcamaların, sosyal güvenlik sistemlerinin gelir dağıtımını sağlamayı ve refahını yükseltme fonksiyonunu üstlendiği 1945-1975 arasındaki refah dönemi.

• Dördüncü Dönem: 1975’den günümüze süren bu dönem sosyal güvenlik sistemlerinin kriz içine düştüğü, mevcut sistemlerin değişen toplumsal ihtiyaçlara cevap veremediği, yeniden yapılanma arayışlarının başladığı dönemdir.