Kanunların anayasaya uygunluğunun yargısal denetimi ilk defa Amerika Birleşik Devletleri’nde ortaya çıkmıştır. Aslında 1787 tarihli ABD Anayasası’nda kanunların anayasaya uygunluğunun mahkemelerce denetlenebileceği hakkında bir hüküm yer almamaktadır. Amerikan yargısı bu yetkiyi kendisi içtihat yoluyla yaratmıştır. ABD Yüksek Mahkemesi, 1803 tarihli Marbury v. Madison kararında kanunların Anayasaya uygunluluğunu denetleme yetkisini kendisinde görmüştür. Bu tarihten günümüze kadar gelinen süreçte Amerikan modeli anayasa yargısı şu mantıkla işlemiştir: Anayasa, kanunlar gibi değiştirilemeyen üstün bir kanun olduğuna göre bir mahkeme anayasa ile çatışan bir kanunla karşılaştığında ilgili olaya kanunu değil, doğrudan anayasa hükmünü uygulamalıdır.