Tanzimat’ın sosyal faydacı edebiyat anlayışına bağlı olan Hüseyin Rahmi, tamamen batıya dönük edebiyata sosyal fayda gerekçesiyle karşı çıkmıştır. Edebiyat-ı Cedide’nin sanat anlayışı edebiyatı karşısında Hüseyin Rahmi tepki gösterir. Türk romanındaki yozlaşmış roman kahramanlarının temel özelliği, bilhassa Tanzimat dönemi romanları söz konusu olduğunda, yarım yamalak Fransızca bilmeleri, batı özentisi giyim tarzına sahip olmaları Hüseyin Rahminin eleştirdiği ve yazarın romanlarındaki anlatıcıların konumları bakımından sübjektif konumu benimseyen romancılar olduğu görülür. Yazar batılı hayat tarzı ile yerli hayat tarzını mukayese etmiş ve hangisinin ne derece benimsenmesi konusunda kararını vermiş anlatıcı tipleri, roman kahramanlarına yönelik bakış açılarını da buna göre sergilerler. Hüseyin Rahmi, batılı ve gözleme dayalı roman anlayışlarını benimsemiştir. Onun romanlarında gördüğümüz realist ve natüralist etkiler, batılı sanat akımlarından gelir.