Edebiyat-ı Cedide mensupları tiyatro ile hiç ilgilenmemişlerdir fakat II. Meşrutiyet’te hem ferdiyetçi sanat anlayışını temsil eden Fecr-i Âtî hem de toplumsal faydayı öne çıkaran Millî Edebiyat Hareketi, tiyatroya önem vermiştir. Ancak eser bolluğuna karşı, bu dönemde yazılmış kalıcı eser azlığı da dikkat çekicidir. Piyes yazımındaki bolluk yanında sahne faaliyetlerinde de tam bir patlama yaşanmıştır.