“İkinci Gençlik” Ali Süha Delibaşı’na ait olan Roman türünde bir eserdir.

Edebiyat-ı Cedide mensupları tiyatro ile hiç ilgilenmemişlerdir fakat II. Meşrutiyet’te hem ferdiyetçi sanat anlayışını temsil eden Fecr-i Âtî hem de toplumsal faydayı öne çıkaran Millî Edebiyat Hareketi, tiyatroya önem vermiştir. Ancak eser bolluğuna karşı, bu dönemde yazılmış kalıcı eser azlığı da dikkat çekicidir. Piyes yazımındaki bolluk yanında sahne faaliyetlerinde de tam bir patlama yaşanmıştır.

Fecr-i Âtî’nin teşekkülünü kolaylaştıran etkenler şöyle sıralanabilir:
• Daha önceden aralarında devam eden beraberlik.
• Batılı edebî mektepler ve Edebiyat-ı Cedide örneği.
• Halis edebiyat arayışı
• Devrin her şeye politik bir gözlükle bakma alışkanlığına tepki.

Eskiden Edebiyat-ı Cedide topluluğunda yer almış olan Faik Âlî Ozansoy 7 Mart 1325 (20 Mart 1909) tarihinde ilki yapılan Fecr-i Âtî toplantısına Celal Sahir ile birlikte davet edilmiştir. Topluluk için "Sînâ-yı Emel" ismi konuşuluyor olmasına karşın Fail Âlî "Fecr-i Âtî" ismini önermiş ve isim kabul edilmiştir. Grubun en yaşlısı olması ve önceden Edebiyat-ı Cedide topluluğunda yer almış olması sebeplerinin de etkisiyle Fecr-i Âtî'nin ilk başlanı seçilmiştir.

Mehmet Ali Tevfik(Yükselen -1889-1941), edebî hayatının başlarında Fransız sembolisti Verlaine’den yaptığı manzum tercümelerle tanındı. Bu tercümeler, dil zevki bakımından Edebiyat-ı Cedide ve Fecr-i Âtî estetiğine yakınlığını ortaya koyuyordu.Fakat Trablusgarp Savaşı›ndan itibaren, devrin sosyal şartlarının da sevkiyle toplumsal faydacı bir sanat anlayışını benimsedi. Ömer Seyfettin ve Ziya Gökalp’le Tanıştıktan sonra Genç Kalemler kadrosuna katılarak, Trablusgarp Savaşının’ yansımalarını taşıyan İntikam şiirleri’ni yazdı.

Osmanlı Devletinde kurulan ilk cemiyetlerin Lâle Devri’ne kadar uzanan Mason cemiyetleri olduğu fakat Sultan II. Abdülhamit döneminde sıkı takibata alındıkları bilinmektedir. Bunu daha sonra Yeni Osmanlılar Cemiyeti (1865), Ermeni Hınçak Komitesi (1887) ve İttihad-ı Osmanî (1889) izler.

Sanatı “şahsî ve muhterem” kabul eden Fecr-i Âtî şairi, daima ferdî konuları işler.

Cemil Süleyman Alyanakoğlu’nun, dul bir kadının psikolojisini başarıyla aksettirmesiyle, yayımlandığı tarihte çok şöhret yapmış olan romanının adı “Siyah Gözler” dir.

II. Meşrutiyet Devrinin ilk edebî topluluğu Fecr-i Ati’nin tuhaf bir talihi vardır. Bazı edebiyat tarihçileri onun bir edebî akım veya bir edebî ekol sayılamayacağını söylemekle birlikte yine de “Fecr-i Âti Edebiyatı” veya “Fecri Âtî Devri”nden bahsederler. Diğer yandan, Edebiyat-ı Cedide ile benzerliklerini dikkate alarak Fecr-i Âtî adının lüzumsuzluğuna inandığını ima eden de onu kendi tanımlamalarına uyarak “encümen” demeyi tercih eden topluluk olarak değerlendiren de vardır. Bütün bunlara rağmen Fecr-i Âtî kendi döneminde bir topluluk olarak kabul görmüştür. Bugün de başka bir terimle sıfatlandırmaya gerek yoktur. “Fecr-i Âti Edebiyatı”ndan veya “Fecr-i Âtî Devri”nden bahseden edebiyat tarihçileri yanında onu Edebiyat-ı Cedide’nin devamı gibi görenler de vardır. Fecr-i Âtî’yi Avrupa’daki Sembolistler veya Parnasyenler gibi bir mektep/ekol/okul/devirden ziyade kısa ömürlü bir edebiyat topluluğu olarak değerlendirmek gerekir.

Meşrutiyet döneminde bahsi geçen fikirleri ve federatif bir yapıyı ilk kez Prens Sabahattin ortaya atmıştır. Doğru yanıt 'C' şıkkıdır. 

Beyannamede belirtilen Fecr-i Âtî Kütüphanesi adlı bir yayın serisi, niyet safhasından uygulamaya geçirebildikleri bir teşebbüstür. Bu seriden beş kitap yayımlanmıştır: Timsal-i Aşk (Cemil Süleyman), Hayat-i Fikriye (Köprülüzâde Mehmet Fuat), inhizam (Cemil Süleyman), Ruh-ı Bî-kayt (Tahsin Nahit), Fırtına (Şahabettin Süleyman). 

Renkli tablo ve ahenk tutkusu onları sıfat bolluğuyla bezekli, hareketsiz, ancak birkaç mısrada bir fiili bulunan, fiil soylu kelimelerin fiilimsi (sıfat fiil veya zarf fiil) şeklinde kullanıldığı bir cümle yapısına götürmüştür. Ahmet Haşim’in “Geldin” şiiri bunun güzel örnekleri arasındadır.

Fecr-i Âtî şairleri şiirlerinde tabiat ve aşk konularına sıkça yer vermiştir fakat burada bahsedilen aşk Tanrı ya da vatan aşkı değil insanla ilgili bir aşktır. Şiirlerinde hüznü vurguladığından sonbahar mevsimini ve tabiatın değişmesi anlamına geldiği için kış mevsimini kullanır ve tabiatı en küçük parçasına kadar resmetmek için uğraşırlar. Şiirlerindeki varlıkların hepsi bir aşk unsurudur ve daima bir hassasiyet ve zariflikle şiirlerini yazarlar.

31 Mart Olayı’ndan (1909) sonra Hizb-i Cedit adıyla ortaya çıkan grup, daha sonra Hürriyet ve İtilâf Partisi’nin kurulmasını sağlayacaktır.

“Sokak Feneri” Ali Canip Yöntem’e ait bir şiirdir.

Topluluk kuruluşu ilan eden haberde “sanat şahsî ve muhteremdir” denmişti. Bu cümle herkesin edebî tavrında serbest olduğunu ve topluluğu değil sadece kendini temsil edebileceği anlamına gelmektedir.

II. Meşrutiyet yıllarında (özellikle basın alanında hemen hemen hiçbir kural ve kanunun tanınmaz olduğu ilk 8-10 ay içerisinde) çıkan mizah dergilerinin çokluğu da dikkat çekmektedir. Refik Halit ise Aydede adlı mizah dergisini çıkarmıştır.