Fecr-i Âtî şairleri şiirlerinde tabiat ve aşk konularına sıkça yer vermiştir fakat burada bahsedilen aşk Tanrı ya da vatan aşkı değil insanla ilgili bir aşktır. Şiirlerinde hüznü vurguladığından sonbahar mevsimini ve tabiatın değişmesi anlamına geldiği için kış mevsimini kullanır ve tabiatı en küçük parçasına kadar resmetmek için uğraşırlar. Şiirlerindeki varlıkların hepsi bir aşk unsurudur ve daima bir hassasiyet ve zariflikle şiirlerini yazarlar.