Kamusal Mesafe: Bu mesafe tipine, konuşmacıların dinleyicilerden  yaklaşık 4,5-7,5 m. kadar ya da daha fazla uzakta olduğu kamusal konuşma durumlarında sıkça rastlanır. Resmî olmayan ikna, bu gibi durumlarda pek çalışmaz. Resmî bir durumda, resmî olmamayı deneyen iknacılar, küçük bir başarı elde ederler.

Sosyal ya da Resmî Mesafe: Bu tip mesafe, resmî fakat kamusal olmayan durumlarda, örneğin görüşme ve komite haberlerinde kullanılır. İknacı, bu durumlarda tarz olarak resmîyse de, güzel konuşma sanatını kullanma gereksinimi duymaz. Resmî mesafede, iknacı ve hedef kitlesi arasında, yaklaşık 2-3,5 m arasında bir uzaklık bulunur. Bu tür durumlarda, iknacılar, asla samimi olmaz, bir “konuşma” bile yapmazlar.

Bireysel ya da Resmî Olmayan Mesafe: İki mesai arkadaşı, ortak ilgileri olan bir konuyu tartışırken, bu uzaklığı kullanabilirler. Oda arkadaşları da, bir dersi ya da ortak bir sorunlarını konuşurken bu mesafeyi kullanırlar. Bu durumlarda, iletişim, resmî durumdakinden daha az planlanmıştır; iknacı da hedef kitlesi de rahat ve karşılıklı etkileşim içindedirler, kanıt sunarlar ve delillere karşı gelirler ya da açıklama isterler. Kültürümüzde, resmî olmayan mesafe, ortalama 50 cm ya da 1 m. arasındadır. Öğretmen kürsüsünün köşesine oturduğunuzda, kürsünün karşısına oturursanız yarattığınız resmi mesafenin aksine, göz göze mesafesi yaratmış olursunuz.

Samimi Mesafe: İnsanlar, söylendiklerinde ya da sevgiyle fısıldaştıklarında, başkalarının kulak misafiri olmasını istemediklerinde bu mesafeyi kullanırlar. Bu örneklerde, ikna bulunsun ya da bulunmasın, ileti, genellikle alıcı tarafından sorgulanmaz –bay ya da bayan, uzlaşır, verilen önerileri izler ya da sorulan soruları yanıtlar. İki iletişimci, bu tür yakın ilişkide olduğunda, amaçları da muhtemelen benzerdir. Mesafe, 15-45 cm arasında olur.