Rokeach inancın beş türünü tanımlamıştır.. İnancın ilk biçimi olan “Tip A: Primitif İnançlar, yüzde yüz fikir birliği” “fiziksel gerçeklik, sosyal gerçeklik ve kendinde doğa”yı sunar. Tip A inançlar bütün tarafından paylaşılır ve nadiren bir anlaşmazlık konusu olurlar. Çok zor değişirler ve kişinin inanç sisteminde merkezilerdir.. “Tip B: Primitif İnançlar, sıfır fikir birliği” inkâr edilemezlerdir ve inancın nesnesiyle doğrudan deneyim tarafından öğrenilir ancak herkes tarafından paylaşılmazlar. Gerçekte, Tip B inançları inanca sahip olan insanın kendi görüntüsünü adlandırır. Çünkü paylaşılmazlar, genellikle ikna etmeye karşı dayanıklıdırlar ve bu yüzden bireysel inanç systeminde merkezdirler. Rokeach’ın üçüncü inanç tipi “Tip C: Otorite İnançları” otorite figürlerine koyulan tek tek inanç-ların adlandırılmasıdır, örneğin aileler, din grupları ya da arkadaşlar. Belirli grup ya da insanlara güvenmeyi öğreniriz. Hayata devam ettikçe, hangi otorite figürünün inançlarımızı paylaştığını ve hangilerine güvenebileceğimizi öğreniriz. İnancın dördüncü türü “Tip D: Elde Edilmiş İnançlar”dır. Rokeach Tip D inançları “dini ya da politik yapılardan kök bulan ve inanç nesnesiyle doğrudan ilişkiden çok otoriteyle tanımlama süreçleri vasıtasıyla ikinci elden edinilmiş ideolojik inançlar olarak tanımlamaktadır. Bu bizim inanma objesiyle doğrudan deneyim olmaksızın otorite figürlerinin düşünce ve inançlarını kabul etmemizdir.. “Tip E: Önemsiz inançlar” Rokeach’in inanç tiplerinden beşincisidir. Tip E inançlar “tecrübenin az olduğu ya da rastgele seçilmiş, keyfi konulardan oluşur.” Bunlar tartışılmazdır çünkü inancın nesnesiyle doğrudan deneyimden kaynaklanırlar ancak bireyin toplam inanç sistemiyle alakasızlardır çünkü diğer inançlarla ilişkili değillerdir.